Σουλιώτισσα στο Ζάλογγο ή γιουσουφάκι στο χαρέμι του Σουλτάνου;

24grammata.com/ άποψη

Σουλιώτισσα στο Ζάλογγο ή γιουσουφάκι στο χαρέμι του Σουλτάνου;

“… Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι όλοι αυτοί που ψήφισαν τη συγκυβέρνηση της ΝΔ τι ακριβώς έχουν διδαχτεί από το Ζάλογγο; Τις Σουλιώτισσες έχουν ως παράδειγμα οι ψηφοφόροι του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη ή τα γιουσουφάκια του Σουλτάνου; Θέλουν μετά μανίας να διατηρηθεί ένα ιστορικό γεγονός στη μνήμη των ανθρώπων, αλλά θεωρούν “ανευθυνότητα”, “πράξη καταστροφής”, “αυτοκαταστροφικό σύνδρομο”, όποιον θα τους προτείνει μια αξιοπρεπή αλλά όχι προσκυνημένη στάση ζωής. Δε θίγονται και θα ξαναψηφίσουν υπουργούς-γιουσουφάκια στους υπαλλήλους των δανειστών (περιμένουν την άδεια του Ευρωπαίου υπαλλήλου ακόμα και για τις δόσεις της εφορίας) αλλά θίγονται, ανακαλύπτουν εθνικούς κινδύνους, αν ένα και μόνο άτομο αμφισβητήσει το σύμβολο του Ζαλόγγου…”

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Όποιος επιχειρούσε, το 1903, να μεταφράσει στη δημοτική γλώσσα την Αρχαία Λογοτεχνία εθεωρείτο, για τους κατ΄επάγγελμα “πατριώτες” ως “εθνικός προδότης” και τον κατηγορούσαν ότι «υποκινείται από προδοτικές διαθέσεις και χρηματοδοτείται με ρούβλια από την ρωσική προπαγάνδα για την κατάτμηση του ελληνισμού». Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Βασιλικού (σήμερα Εθνικού) Θεάτρου Στ. Στεφάνου αποφάσισε να ανεβάσει την Ορέστεια του Αισχύλου. Η παράσταση ήταν μία μοναδική υπερπαραγωγή, για τα ελληνικά δεδομένα, τα πάντα είχαν έρθει από τη Βιέννη, αλλά η μετάφραση, του πανεπιστημιακού Γεωργίου Σωτηριάδη, ήταν στην απλή δημοτική γλώσσα. Απειλούσε, δηλαδή, τον Ελληνισμό κατά τον έτερο πανεπιστημιακό Γεώργιο Μιστριώτη και γι αυτό οι παραστάσεις έπρεπε να σταματήσουν πάραυτα, διαφορετικά ο Μιστριώτης με τους φοιτητές του θα έκαιγαν το θέατρο. Ο μισαλλόδοξος Μιστριώτης θεωρούσε έργο της ρωσικής προπαγάνδας ό,τι δεν ήταν γραμμένο στην καθαρεύουσα, ο ίδιος αυτοχαρακτηριζόταν ως ο μοναδικός προστάτης της Ελληνικής Γλώσσας, οι φοιτητές ορκίζονταν στο όνομα του και έδιναν μαζικά το παρόν σε όλα τα συλλαλητήρια, στα οποία απαιτούσαν να σταματήσει η παράσταση της Ορέστειας, διαφορετικά θα έκαιγαν το θέατρο. Από την άλλη το θέατρο κάθε βράδυ ήταν ασφυκτικά γεμάτο, ενώ οι αυτόκλητοι προστάτες του Έθνους συγκεντρώνονταν απ έξω και αποκαλούσαν τους θεατές ως εθνικούς προδότες. Τελικά, οι φανατισμένοι φοιτητές της φιλολογίας (άνθρωποι που θα διδάξουν γενιές Ελλήνων και, δυστυχώς, θα τους απομακρύνουν από το μεγαλείο της γλώσσας μας) θα επιχειρήσουν να πραγματοποιήσουν την απειλή τους. Όμως, έξω από το θέατρο τους περίμενε το ιππικό, που δε θα διστάσει να ανοίξει πυρ με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο 22χρονος Ι. Μαντάς και να τραυματιστούν δεκαπέντε διαδηλωτές. Η παράσταση, κατά τη διάρκεια των επεισοδίων, συνεχίστηκε κανονικά, και μάλιστα σε κάθε ομοβροντία του ιππικού το κοινό χειροκροτούσε. Την επόμενη μέρα, η Ορέστεια επαύθη οριστικά και τα επεισόδια έμειναν γνωστά στην ιστορία ως «τα Ορεστειακά».

Αυτή την ιστορία ξαναθυμήθηκα με το σάλο, που ξέσπασε για τις δήθεν δηλώσεις της  Ρεπούση σχετικά με τον χορό του Ζαλόγγου.

Ξαναθυμήθηκα τον Μιστριώτη, όπως και τον θυμάμαι σε κάθε περίπτωση μισαλλόδοξης υστερίας, μόνο που τώρα δεν είναι τα ρούβλια των Ρώσων (ο Μιστριώτης τα έλεγε αυτά, πριν την εμφάνιση των Μπολσεβίκων), αλλά οι “Σιωνιστικές παρασκηνιακές ραδιουργίες”, που ενδιαφέρονται για την κατάτμηση του ελληνικού λαού. Έχουμε ανάγκη να βλέπουμε το “δαίμονα” και η εκάστοτε αντιπαθητική και κομματικοποιημένη “Ρεπούση” είναι εύκολο να τον υποδυθεί. Ίσως το μεγάλο κακό, που έκανε ο Μιστριώτης στην Ελληνική κοινωνία είναι ότι νομιμοποίησε το “πας μη μεθ΄ημών, καθ΄ημών”, ως πράξη πολιτικής έκφρασης.

Και για για να μη βρεθούν απροετοίμαστοι οι αφελείς “εβραιοφάγοι” (κατά το τουρκοφάγος), ας προετοιμαστούν στις παρακάτω πιθανές απειλές των συνωμοτών:

• Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ομοφυλόφιλοι;

• Υπήρχε παιδεραστία στην Αρχαία Ελλάδα;

• Πόσους εραστές είχε ο Σωκράτης;

• Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν σωτήρας ή κατακτητής;

• Το Βυζάντιο ήταν Ελληνικό;

• Ήταν αγράμματοι και μισέλληνες οι Βυζαντινοί;

• Υπήρξε το κρυφό σχολείο;

• Η εκκλησία ήταν υπέρ ή κατά της επανάστασης του 1821;

• Ο Κολοκοτρώνης ήταν ήρωας ή προδότης;

• Ο Βενιζέλος ήταν Εβραίος;

• Ο Μεταξάς ή ο ελληνικός λαός είπε το “όχι” στους Ιταλούς;

• Ο Καζαντζάκης ήταν δαιμονισμένος;

• Γιατί ο Μπαμπινιώτης αποκάλεσε “Βούλγαρους” τους Παοκτζήδες;

• Ποια σχέδια υπηρέτησε η εκπομπή του Σκάι “1821”;

Αν θα προετοιμαστούν σε όλα αυτά, είναι σίγουρο ότι η “ελεύθερη και αυτοδιοικούμενη” πατρίδα μας δεν κινδυνεύει από κανέναν.

   Και για να γυρίσουμε στο Ζάλογγο· Πότε δεν μπήκα στον κόπο να αναζητήσω την ιστορική του αλήθεια. Με άφηνε αδιάφορο αν γέλαγαν, τραγουδούσαν ή χόρευαν την ώρα που έπεφταν. Μου έφτανε το γεγονός ότι επέλεξαν το Θάνατο από την αναξιοπρεπή ζωή. Με θέρμη και συγκίνηση το διηγούμαι κάθε φορά στα παιδιά μου, γιατί το θεωρώ μοναδικό παράδειγμα αυτοθυσίας και υπερηφάνειας, έστω και αν δεν είναι απόλυτα αποδεδειγμένο γεγονός, έστω και αν δεν είχε τις ποιητικές του φιοριτούρες. Τους μιλώ και για τον Κωνσταντίνο Κούμα (“όποιος μπορεί να πεθάνει, δεν μπορεί να σκλαβωθεί”) και για τον Κάλβο και άλλους, που δίδαξαν ότι ανθρωπισμός και ελευθερία είναι αλληλένδετες έννοιες.

   Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι όλοι αυτοί που ψήφισαν τη συγκυβέρνηση της ΝΔ τι ακριβώς έχουν διδαχτεί από το Ζάλογγο; Τις Σουλιώτισσες έχουν ως παράδειγμα οι ψηφοφόροι του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη ή τα γιουσουφάκια του Σουλτάνου; Θέλουν μετά μανίας να διατηρηθεί ένα ιστορικό γεγονός στη μνήμη των ανθρώπων, αλλά θεωρούν “ανευθυνότητα”, “ερασιτεχνικές και επιπόλαιες απόψεις”, “πράξη καταστροφής”, “αυτοκαταστροφικό σύνδρομο”, όποιον θα τους προτείνει μια αξιοπρεπή αλλά όχι προσκυνημένη στάση ζωής. Δε θίγονται και θα ξαναψηφίσουν υπουργούς-γιουσουφάκια στους υπαλλήλους των δανειστών (περιμένουν την άδεια του Ευρωπαίου υπαλλήλου ακόμα και για τις δόσεις της εφορίας) αλλά θίγονται, ανακαλύπτουν εθνικούς κινδύνους, αν ένα και μόνο άτομο αμφισβητήσει το σύμβολο του Ζαλόγγου. Δεν κατάλαβαν ακόμα ότι η κ. Ρεπούση, τουλάχιστον, είναι συνεπής (στις πολιτικές της επιλογές προτίμησε τα “γιουσουφάκια”). Δεν κατάλαβαν αυτοί οι μαινόμενοι υποκριτές ότι η δική τους στάση είναι σχιζοφρενική;

Παιδιά, ή με τις Σουλιώτισσες ή με τα γιουσουφάκια στο Χαρέμι του Σουλτάνου θα ΄στε. Και τα δυο μαζί δε γίνεται..

 σχετικά:

«Μύθοι» και «αλήθειες» για το Ζάλογγο  κλικ εδώ