Θεωρίες καθιζήσεων.

  Οι εικόνες της 11ης Μαΐου 2018, στα ΜΜΕ, των αυτοκινήτων να τα έχει μισοκαταπιεί η γης και να στέκουνε σχεδόν όρθια καταστραμμένα και μισοβυθισμένα στο κενό, στο δημοτικό πάρκινγκ (*), στο Σταθμό τού Ταύρου (ή «Ελευθέριος Βενιζέλος») τού ηλεκτρικού τρένου στην Καλλιθέα, ήταν εντυπωσιακές, με την αρνητική έννοια (το καλό ότι δεν υπήρξαν ανθρώπινες απώλειες και αυτό από τύχη και όχι από κάποιου είδους πρόνοια) , αλλά εμείς, ενδιαφερόμενοι για την ουσία, είπαμε να πάμε μια δυο μέρες αργότερα, όταν θα έχουν απομακρυνθεί τα οχήματα,  να δούμε, αν μπορούμε, το γιατί.

Όπως αποδείχθηκε το γιατί δεν ήταν κάτι δύσκολο να αποκαλυφθεί.

Κατ΄ αρχή να θυμίσουμε ότι εκεί, μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, δεν υπήρχε (ο σημερινός) σταθμός  τού τρένου («Ταύρος / Ελευθέριος Βενιζέλος» – η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1987) και το ποτάμι τού Ιλισού ήταν ανοιχτό. Όταν στην περιοχή σκεπάστηκε ο Ιλισός, μετατρεπόμενος σε υπόνομο, φτιαχτήκανε και συστήματα αγωγών απορροής τών όμβριων νερών προς την κοίτη. Οι όχθες τού ποταμού αντικαταστάθηκαν από κατακόρυφα τσιμεντένια τείχη και οι χώροι εκατέρωθεν αυτών γεμίσανε με φερτά χώματα. Πάνω σε αυτά τα φερτά χώματα έπεσε ένα στρώμα τσιμέντο και από πάνω ένα ακόμη άσφαλτος. Όπως φαίνεται στις φωτογραφίες το τσιμέντο που έπεσε ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟ ΣΚΙΡΟΔΕΡΜΑ, αλλά ένα σκέτο ευάλωτο στρώμα τσιμέντου. Όπως μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας, ήταν αναμενόμενο, μετά από λίγα χρόνια από την ολοκλήρωση των εργασιών κατασκευής και διαμόρφωσης τού χώρου, ότι οι αγωγοί απορροής θα υποστούν ζημιές, τα φερτά χώματα θα παρασυρθούν και θα δημιουργηθεί ένα μεγάλο κενό κάτω από το πάρκινγκ, εκατέρωθεν των υπόγειων κάθετων τειχών που οριοθετούν τη σκεπασμένη κοίτη τού Ιλισού. Προφανώς βέβαια ακόμη και αν το τσιμέντο ήταν οπλισμένο, εφόσον κανείς δεν ασχολήθηκε τόσα χρόνια να ελέγξει την κατάσταση κάτω από την άσφαλτο, αυτό κάποια στιγμή θα υποχωρούσε αλλά δεν θα κατέρρεε. Ακόμα πιο προφανώς βέβαια πως για την αυτονόητη και εν δυνάμει εγκληματική (όπως είπαμε από τύχη δεν μετρήσαμε θύματα, παρά μόνο υλικές ζημιές) κακοτεχνία «δεν θα φταίει κανείς». Ούτε ο εργολάβος ούτε ο φορέας που έλεγξε και πιστοποίησε τις εργασίες ούτε αυτοί τις παραλάβανε και πιστοποιήσανε να πληρωθεί. Γιατί απλά είμαστε στην Ελλάδα που θα χαθεί γιατί δεν αλλάζει.

 

(*) Όπως φαίνεται στις φωτογραφίες και γνωρίζουν άπαντες οι κάτοικοι της περιοχής και οι επισκέπτες, που αφήνουν εκεί τα αυτοκίνητά τους σε μόνιμη ή περιστασιακή βάση, ο χώρος είναι πάρκινγκ, με διαγραμμίσεις παρκαρίσματος, και μάλιστα τη νύχτα φωτιζόμενο, οπότε προκαλεί απορία και προβληματισμό γιατί ο σημερινός δήμαρχος της Καλλιθέας δήλωσε ότι ο χώρος δεν είναι πάρκινγκ (http://www.iefimerida.gr/news/415758/kallithea-anoixe-i-gi-katapie-ih-se-parkingk-dimarhos-den-einai-parkingk-kalypsan-ton). To αν είναι δημοτικός ή του ΗΣΑΠ ή άλλου δημόσιου φορέα αδιάφορο…  αλλά πάρκινγκ είναι, και… οι ιδιοκτήτες των οχημάτων δικαιούνται αποζημίωσης. Το αν θα είναι ο δήμος, ο ΗΣΑΠ ή κ.λπ. αυτός που θα αποζημιώσει λίγο ενδιαφέρει.

 

Γιώργος Πρίμπας

Μάιος 2018