Oliver Sacks

Μικρή Αγαπημένη L-Dopa

Για τα ξυπνήματα, του Oliver Sacks

Ζήτησε λίγο νερό, ανασηκώθηκε απ΄τη θέση του. Έπιασε το ρολόι και κοίταξε. Είχαν περάσει είκοσι σχεδόν χρόνια. Πόσο καιρό κράτησε αυτός ο χειμώνας, σκέφτηκε. Αισθανόταν ελαφρύτερος, όριζε με δυσκολία τα χέρια του. Κοίταξε τ΄άνθη στο κομοδίνο, τα πρόσωπα των ιατρών του χαμογελούσαν από μια άκρη.

Ο θεός σου λέγεται L-Dopa είπε κάποιος. Προσπάθησε να θυμηθεί τι είχε απομείνει.Επανέλαβε τη διεύθυνσή του, τον αριθμό της ταυτότητας, τη διασταύρωση που αγόραζε καφέ κάθε πρωί. Οι άλλοι ασθενείς τον κοιτούσαν γεμάτοι περιέργεια. Σαν να  ΄βλεπαν ένα άγαλμα που του χαρίστηκε η ζωή και είναι πια γεμάτο νευρώνες και δίψα. Οι περισσότεροι τον θυμούνταν ακίνητο μ΄ορθάνοιχτα μάτια, σ΄έναν τρομερό λήθαργο. Τον φρόντιζαν σαν να΄ταν ένα πράγμα δικό τους, προσωπικό. Τον φώναζαν με τα τρυφερότερα ονόματα. Τον αγαπούσαν γιατί ήταν ελεύθερος μες στον βαθύ του ύπνο.Φαντάζονταν πως άκουγε όλο αυτόν τον καιρό μα ήταν τα μάγια του νησιού βαρύτερα, η μορφή της έξω απ΄τα νερά, οι δρόμοι που δεν έχουν επιστροφή, τόσα πράγματα ανίκητα.

Σύντομα θα περπατήσετε. Με τον καιρό θα ανακτήσετε τις δυνάμεις. Θα αισθανθείτε οξύτατες τις επιθυμίες σας και η ζωή θα λάμψει εντός σας. Όμως, τώρα, δώστε χρόνο στον εαυτό σας. Αυτό το αυτοκίνητο πήρε μπρος μετά από πολύ καιρό. Πρέπει να μάθει απ΄την αρχή να δουλεύει. Είμαστε στην άνοιξη. Πριν το καταλάβετε, θα ΄ρθει το ωραιότερο καλοκαίρι της ζωής σας. Μερίμνά μας είναι να το χαρείτε. Πέρασαν δεκαοχτώ χρόνια και μερικοί μήνες. Βρισκόμαστε στο ίδρυμα του αμερικανικού στρατού. Στο φυσιοθεραπευτήριο θα μάθετε απ΄την αρχή τα βασικά. Μην τρομάζετε. Οι μύες σας έχουν ατροφήσει, όμως μερικά πράγματα δεν ξεχνιούνται, έτσι δεν είναι;

Ο ιατρός χαμόγελασε.Η πρώτη μέρα ξοδεύτηκε σε συναντήσεις και δάκρυα. Οι φίλοι διέκοψαν τις ξέφρενες ζωές τους και τον επισκέφτηκαν. Ήταν δακρυσμένοι, τον φιλούσαν και βιάζονταν να του πουν ένα σωρό νέα. Για φίλους που χάθηκαν, γι΄αυτούς που ερωτεύτηκαν, που γκρέμισαν τις ζωές τους, για καριέρες και παιδιά και ένα σωρό αδιάφορα πράγματα.

Όμως εκείνος έτρεμε στη σκέψη της νύχτας. Όλη του η ψυχή ήταν δοσμένη σ΄αυτήν την απειλή. Όταν έληξε το επισκεπτήριο, ζήτησε να κρατήσουν αναμμένο το φως, παρήγγειλε εφημερίδες και άνοιξε το μεγάλο παράθυρο. Ο αιώνας με τους θορύβους του εισέβαλε από κάθε μεριά αυτού του κόσμου. Φωνές, γρήγορα αυτοκίνητα, χρόνος, σώματα. Τίποτε δεν άλλαξε όλο αυτόν τον καιρό. Ψιθύρισε, τίποτε δεν σημαίνουν και χαμογέλασε κάπως αναθαρρημένα και πικρά. Αν μπορούσε να συρθεί ως εκείνο το παράθυρο, αν μπορούσε να κρατήσει με τα δυο του χέρια όλα τα τσίγγινα στολίδια της νύχτας. Όμως οι ιατροί έχουν δίκιο. Προσπάθησε να κινήσει τα πόδια του, τα βρήκε φτιχτά, παραμορφωμένα απ΄την αδυναμία. Είχε χάσει τον εαυτό του. Τώρα μάζευε κομμάτι κομμάτι τη σκορπισμένη του ζωή. Όλα τα θυμόταν, από κάθε δρόμο, από κάθε γωνιά κάτι γλυκό και παλιό έφθανε. Ένιωσε κουρασμένος μα αντιστάθηκε. Οι δυνάμεις του τον πρόδωσαν προτού χαράξει. Μες στα κλάμματα αποκοιμήθηκε μ΄ανοιχτό το παράθυρο και την καρδιά του. Ποτέ δεν ξύπνησε απ΄εκείνο τον χαμό.

Οι φίλοι του συνέχισαν τις ζωές τους. Είπαν ήταν όνειρο και ούτε στιγμή δεν στάθηκαν. Τέτοια ξυπνήματα που ΄ρχονται και φεύγουν όπως οι φωνές μες στον άνεμο, τέτοιες στιγμές θ΄αρκούν πάντα για το θαύμα.

O Oliver Sacks γεννήθηκε το 1933 στο Λονδίνο. Καταγόταν από οικογένεια ιατρών. Η μητέρα του Μίριελ Λαντάου υπήρξε η πρώτη γυναίκα χειρούργος στην Μ. Βρεττανία. Ο Sacks θα σπουδάσει ιατρική και νευρολογία στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Στον Καναδά θα εργαστεί για μικρό διάστημα ως καθηγητής πριν αναλάβει αντίστοιχη θέση στην Νέα Υόρκη. Πλήθος επιστημονικών περιοδικών φιλοξένησαν κατά καιρούς την πυκνότατη αρθρογραφία του. Σε ηλικία 82 ετών ο Oliver Sacks θα φύγει απ΄τη ζωή. Αιτία μια παράξενη όσο και σπάνια ασθένεια για την οποία ο σπουδαίος νευρολόγος και συγγραφέας θα μιλήσει ανοιχτά μέσα απ΄το τελευταίο του βιβλίο. Η δική μου ζωή, όπως τιτλοφορήθηκε το εκτενές αυτό κείμενο του Sacks αποτέλεσε το κύκνειο άσμα ενός χαρισματικού, αυτοβιογραφικού συγγραφέα που κατόρθωνε μέσα απ΄τα βιβλία του να θέσει εκ νέου ερωτήματα για την ανθρώπινη φύση, για το βάθος και τις παθήσεις της ψυχής.

Ωστόσο, ο Sacks θα κερδίσει διεθνή φήμη με το βιβλίο του Ξυπνήματα. Το μυθιστόρημα που αφηγείται την αληθινή ιστορία των ασθενών που κατόρθωσαν να υπερνικήσουν την παράλυση και το πολυετές κώμα χάρη στην δραστική ουσία L- Dopa που ο ίδιος ο Sacks και η επιστημονική του ομάδα συνέθεσαν και διέθεσαν στους ασθενείς. Η κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας έφερε στο προσκήνιο το έργο του Sacks. Ένα έργο γεμάτο ανθρωπιά και προσφορά που δικαιώνει την επιστήμη και επιβεβαιώνει την δυναμική της προσφορά σ΄όλο το εύρος της ύπαρξης.