Η θυσία του Διλβόη

 Aπόστολος Θηβαίος

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.comκλικ εδώ

Απόψε φθάνει όπως εκείνος ο γιος της ελληνικής ποίησης. Ήχος ξύλινος μες στους ναούς και τα σκυθρωπά προσκυνητάρια. Σ΄άλλο καρέ ο Γιώργης στο πανηγύρι στα Ταταύλα με φόντο τα πολυούχα καλοκαίρια. Ο Γιώργης μ΄αμερικανικό καπέλο, δίχως κορδέλα π΄ανεμίζει. Κρυμμένη ομορφιά είκοσι χρόνων στις δυτικές μεσοπολιτείες. Είναι ένας ίσκιος που φέγγει απάνω σε κάτι πρόσωπα. Είναι σήμα θανάτου απ΄τις πηγές. Ο Γιώργης κομμάτια στους πίνακες του Βαν Γκονγκ, μια ψυχή που φεύγει στις ενδοχώρες. Κάποιο μέτωπο τον περιμένει. Βερντέν, Σομμ, Υπρ, εκατόμβες.

Όλο το μεγαλείο χωρούν η ζωή και η πράξη του   Γιώργου  Διλβόη που κέρδισε την αθανασία στην Γαλλία του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1917 ο γόνος της μικρασιατικής οικογένειας των προσφύγων τιμά την αμερικανική σημαία συμμετέχοντας στις συγκρούσεις στα σύνορα του Μεξικού. Διακρίνεται και αποστρατεύεται για μερικούς μήνες. Λίγο αργότερα θα αποτελέσει στρατιώτη της 26ης Μεραρχίας που ενεργεί στην γαλλική ενδοχώρα κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου. Εκεί θ΄αφήσει την τελευταία του πνοή, θύμα ίσως του πιο αποτρόπαιου στρατιωτικά και ηθικά πολέμου που γνώρισε η ανθρωπότητα.

“Αφού η διμοιρία του είχε εκπληρώσει τον αντικειμενικό της στόχο για κατάληψη του σιδηροδρομικού σταθμού, ο Γιώργος Διλβόης υποστηρίζοντας τον αρχηγό της ομάδας συνέχισε τις αναγνωριστικές αποστολές. Ξαφνικά, ένα πολυβόλο σ΄απόσταση εκατό γυάρδων άνοιξε πυρ.

Σ΄απόσταση βολής ο Διλβόης δεν δίστασε. Αν και πλήρως εκτεθειμένος πυροβόλησε, δίχως επιτυχία και όρμησε εμπρός πλησιάζοντας το πολυβόλο. Βρισκόταν πια στις 25 γυάρδες με διαλυμένο τον μηρό του και αρκετές σφαίρες καρφωμένες στο σώμα. Συνέχισε να πυροβολεί σε θέση πρινηδόν, σκοτώνοντας δύο από τον εχθρό και προσφέροντας κάλυψη σε ολόκληρο το πλήρωμα εκείνης της αποστολής.”

Ο Γιώργος Διλβόης, μ΄απόφαση του πατέρα του θα ταφεί στην ελληνική γη. Στην Αγριλιά, μες στο άλας και το φως, στην χερσόνησο της Σμύρνης που σέρνει το μεγάλο άρμα ενός ανεπανάληπτου, ιωνικού πολιτισμού ο Διλβόης θα γείρει για πάντα τις είκοσι ζωές του. Τελευταία κατοικία για τον πρώτο Έλληνα που τιμάται με το αμερικανικό μετάλλιο της τιμής το ελληνόρθοδοξο κοιμητήριο των Θεοφανείων.

Βρισκόμαστε παραμονές του ελληνοτουρκικού πολέμου που θα οδηγήσει σε μια απ΄τις μελανότερες σελίδες της σύγχονης ιστορίας μας.

 Η Μικρασιατική Καταστροφή ωστόσο αποτέλεσε το διωγμό όχι ενός λαού, μα ενός πολιτισμού που κατόρθωσε να στεριώσει σ΄αυτήν την όχθη για αιώνες, γονιμοποιώντας τα πιο συνθετικά στοιχεία των πολιτισμών πού έλαμψαν εκεί . Στα πλαίσια αυτής της ερμηνείας το ελληνορθόδοξο στοιχείο εξαλείφεται. Η μήνη των Τούρκων για τους χριστιανούς είναι πρωτοφανής. Όσοι δεν διασωθούν από τα πλοία των ξένων δυνάμεων, πέφτουν θύματα του τουρκικού στρατού και των ομάδων εκκαθάρισης. Οι κάτοικοι της ενδοχώρας σφαγιάζονται και κάπως έτσι ολοκληρώνεται η παρουσία του ελληνισμού στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Ο ναός που έχει ταφεί ο Διλβόης καταστρέφεται. Η μανία μιας δημοκρατίας που γεννιέται δεν θα του επιτρέψει ν΄αναπαυθεί εν ειρήνη.

Η μοίρα του επιφυλάσσει ακόμη ένα ταξίδι. Κατ΄εντολή του προέδρου Χάρντινγκ το 1922 επαναπατρίζεται. Αυτή τη φορά όμως για λογαριασμό του αμερικανικού έθνους. Προορισμός του το κοιμητήριο του Άρλιγκτον που αρκεί μια και μόνο περιγραφή του 42ου Παράλληλου για να αποκρυσταλλωθεί στον καθένα το πνεύμα ολόκληρου του αμερικανικού δράματος.

 Η ζωή του μετανάστη Γιωργου Διλβόη, του κατά το δυτικότερον George Dilboy αφορά πια περισσότερο μια ιδέα παρά ένα γεγονός. Όσο η απόσταση που επιβάλλουν οι καιροί μεγαλώνει, όσο και αν όλα φαίνονται πια  σαν το Καφενείο του Τριανταφυλλίδη, περιπτώσεις σαν του Διλβόη κρατούν την οξύτητα της σημασίας τους. Κάτι σαν τ΄αναμμένο κυπαρίσσι της ελληνικής ιδέας.Ίσως πια ολόκληρος η ψυχή δυο κόσμων που έχουν σβήσει, το νυν και αεί ενός νεοελληνικού πολιτισμού που ταξιδεύει, έχοντας πάντα μια ιστορία να διηγηθεί στα παιδιά του.

Για την Αμερική ωστόσο, που καμιά επικαιρότητα δεν την εκφράζει ο Διλβόης θα μπορούσε να είναι πολλά περισσότερα από μια απάντηση στην επίκαιρη δημαγωγία. Θα μπορούσε να είναι ένα απ΄τ΄άστρα της.