“Ιχνηλάτες της αλήθειας” ένας ενδιαφέρον ιστότοπος

Σε αυτό το σάϊτ, γίνεται προσπάθεια να μελετηθεί η Δημοκρατία σε βάθος, με προοπτική να βρεθούν λύσεις στα σημερινά προβλήματα της κοινωνίας. Διότι στην Δημοκρατία οι άνθρωποι εκπαιδεύονται για Πολίτες-Οπλίτες. Στην Ολιγαρχία εκπαιδεύονται για Πρόβατα-Δούλοι. Όταν εμβαθύνουμε στις έννοιες, θα ξεκαθαρίσουμε πολλά ομιχλώδη σημεία και θα βάλουμε τις βάσεις μιας υγιούς επικοινωνίας. Ένα βασικό μοτίβο έρευνας θα είναι αυτά των «αντίθετων στοιχείων» όπως:

1.Φύση-Χρήμα. (Παράδειγμα έρευνας και ανάλυσης)
Περί φύσεως ή χρυσού: Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ζουν σύμφωνα με την φύση: Οι φυσικοί άνθρωποι ή, φυσιολογικοί ή, κανονικοί – υπό την έννοια ότι ζουν σύμφωνα με τους κανόνες της φύσης και όχι με άλλους, αφύσικους. Σύμβολό τους: ο ΉΛΙΟΣ. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ζουν σύμφωνα με το χρήμα (χρώμαι) – σαν τέτοιο θεωρούν το νόμισμα (νομίζω): Οι χρηματικοί άνθρωποι. Σύμβολό τους, ο ΧΡΥΣΌΣ.

Σ΄ αυτό το σάϊτ, ο Λόγος, αναπτύσσεται διά τεκμηριωμένων επιχειρημάτων. Δεν υπάρχουν αξιώματα πλην ενός: Ο άνθρωπος που ζει σύμφωνα με τις επιταγές της φύσης, είναι σωστός ή, καλύτερα: σωστέος– άξιος να σωθεί. Συνέπεια του αξιώματος (πόρισμα) είναι ότι, όποιος δεν ζει σύμφωνα με τις επιταγές της φύσης δεν είναι άξιος να σωθεί ήτοι, είναι άσωτος. Δια του εν λόγω αξιώματος οι άνθρωποι διαιρούνται σε δύο κατηγορίες, ως προς τον τρόπο διαβίωσής τους: Εις τους κατά φύσιν και εις του παρά φύσιν. Είναι βασικό να τονίσουμε ότι η ανθρωπότητα, πολλές φορές στην ιστορία της, έχει παρεκκλίνει από τις επιταγές της φύσης. Αυτό – εννοείται –δεν έγινε κατ΄ …επιταγήν της φύσης· έγινε κατ΄ επιταγήν της ίδιας της κοινωνίας, των αναγκών που προκαλεί και της ιδεολογίας που καλλιεργεί σε σχέση προς τις ανάγκες αυτές. Η κοινωνία, λειτουργώντας σαν “σχολείο” αλλά, και τα ίδια τα σχολεία της, όχι μόνον υπαγορεύουν το ποιες είναι οι ανθρώπινες ανάγκες αλλά και την ιδέα που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι γι΄ αυτές. Ενίοτε, αυτή η ιδέα είναι απάνθρωπη. Π.χ., η αγαμία των ιερέων ορισμένων δογμάτων, η οποία βλάπτει αρχικά τους ίδιους (άγαμοι άνθρωποι – πως να μην είναι βλαμμένοι;) και, εν συνεχεία ή, κατά συνέπεια, όλους όσοι έρχονται σε επαφή μαζί τους (που είναι και “ποίμνιο”, ήτοι: πρόβατα). Όλα αυτά, τα φτιάχνουν μόνοι τους αλλά τα εμφανίζουν σαν να είναι «του λαού». (Άρα και η “ευθύνη” για την τήρησή τους μετακυλίεται στον λαό…). Αυτό δε, το ονομάζουν σήμερα Δημοκρατία. Όλα για το χρυσό. Όμως, ο χρυσός δε έχει πραγματική αξία. Ο φόβος του άρχοντα είναι να μη του πουν οι δούλοι «δεν σε θέλει ο λαός – το χρυσάφι σου και μπρος…». Γι΄ αυτό, φροντίζει μέσω της ιδεολογίας να θεωρείται ιερός, π.χ., Χρυσός = ΧρισΤός γιορτάζουν την ίδια μέρα (25η Δεκεμβρίου). Έτσι εξαφανίζεται η ουσία της φυσιολογικής συναλλαγής η οποία εμπεριέχει επικοινωνία, εξηγήσεις, βάθος. Όλα αυτά, επικαλύπτονται από το χρήμα και ξεχνιούνται από τους ανθρώπους. Οι νεώτερες γενιές μαθαίνουν να νομίζουν ως φυσικό το αφύσικο.  Κλπ. κλπ.

2.Δημοκρατία- Ολιγαρχία.

3.Επιστήμη-Θεοκρατία.  κ.ο.κ.

Στόχοι:

–Να παρουσιάσουμε Δυνατότητες, Σκέψεις, Προοπτικές οι οποίες λείπουν  από την ζωή μας.

–Μέσω της γνώσης και της μελέτης της Ιστορίας, να αποφύγουμε όσο περισσότερα λάθη μπορούμε.

-Να μάθουμε να επικοινωνούμε ουσιαστικότερα. (Μαθαίνουμε να ακούμε τους άλλους, να μιλάμε σωστά, να πράττουμε, να συνεννοούμαστε).

–Συνθήματά μας: , Ξυνός (Κοινός) Λόγος (Νόμος),  Επαναδιαπραγμάτευση Αξιών.

Υ.Γ.: ΓΙΑΤΊ ΕΊΜΑΣΤΕ ΈΝΤΙΜΟΙ. Η κραυγή αγωνίας, την οποία -ενδεχομένως-κάποιοι νοιώθουν στα κείμενά μας, είναι πράγματι υπαρκτή. Δεν υπάρχει μέριμνα από εμάς για αμέριμνους. Με την Κραυγή σας διώχνουμε, ώ Αμέριμνοι. Με την Κραυγή σας καλούμε, ώ Μεριμνούντες. Είμαστε εντάξει απέναντι σε όλους. Ένα ευγενικό σάϊτ, είναι αυτό το οποίο σέβεται τον χρόνο  όλων. Όσο για το ενδεχομένως περίεργο ύφος, θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχει. Το καλεί και η εποχή. Αν έλειπε, θα ήταν σαν να λέγαμε: «Δεν τρέχει τίποτα. Αράξτε!». Αντίθετα, για να το τονίσουμε ξεκινάμε από αυτό. Είμαστε της άποψης του Παρμενίδη: ..ξυνόν δε μοι εστιν, οπόθεν άρξωμαι. τόθι γαρ πάλιν ίξομαι αύθις. = το ίδιο είναι για μένα, από όπου και να αρχίσω. Διότι σε αυτό θα καταλήξω πάλι.