ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ή ΔΕΞΙΑ; [Γιώργος Παπαδόπουλος]

Όποια πολιτική και να προσπαθήσει κάποιος να εφαρμόσει, χρειάζεται κεφάλαια. Εδώ υπάρχει μια «σκόπιμη» παραπλάνηση. «Κεφάλαιο» θεωρείται μόνο το χρήμα, το συνάλλαγμα, που διαθέτει κάποιος. Το χρήμα όμως σαν κεφάλαιο είναι μόνο ένα εργαλείο με το οποίο ασκείται η πολιτική. Πραγματικό κεφάλαιο είναι η ιδιοκτησία που κατέχει κάποιος (είτε ζώα είτε επιχείρηση). Ποιος όμως κατέχει το «κεφάλαιο» και ποιος είναι αυτός που το παράγει; Το «ΚΡΑΤΟΣ» ή τα «ΑΤΟΜΑ» που αποτελούν το κράτος, δηλαδή οι πολίτες με τις δραστηριότητές τους; Το κράτος δεν παράγει «Κεφάλαιο», παράγει και καθορίζει όμως τους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους θα παραχθεί το «Κεφάλαιο».

Εδώ τίθεται ένα σημαντικό ερώτημα. Πρέπει να δίδεται η δυνατότητα στα «Άτομα» να παράγουν απεριόριστο «Κεφάλαιο»;
Αν ΝΑΙ ποιος θα πρέπει να το ελέγχει (να το διανέμει), να το χρησιμοποιεί, και με ποιους κανόνες;
Εδώ κατά τη γνώμη μου «μπαίνει» το «Κράτος». Είτε Αριστερής είτε Δεξιάς ιδεολογίας. Άλλωστε τι θα πει «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» και τι «ΔΕΞΙΑ»; Όποιος και όπως να κυβερνήσει θα αναγκαστεί να επιβληθεί του Κεφαλαίου. Ή θα το ζητήσει ή θα το «κατασχέσει». Χωρίς αυτό δεν γίνεται τίποτε. Εδώ τίθεται ένα άλλο ζωτικό ερώτημα. Έχει το κράτος (δηλαδή οι πολίτες, οι μη κατέχοντες «ΚΕΦΑΛΑΙΟ») το δικαίωμα να το «πάρει»; Ποιος επέτρεψε στους πολίτες να δημιουργήσουν απεριόριστο «Κεφάλαιο» και γιατί αυτός που το κατέχει είναι «αναγκαστικά» υποχρεωμένος να μοιράζει τον πλούτο που δημιουργεί;
Η θεωρία ότι ο «Πλούτος» ανήκει σ’ αυτούς που τον «παράγουν», δεν ευσταθεί, γιατί αυτός που εργάζεται για να αυξηθεί το κεφάλαιο (ο πλούτος) πληρώνεται γι’ αυτή του την εργασία. Λίγα ή πολλά είναι αντικείμενο άλλης συζήτησης (εδώ έχει ευθύνη «το Κράτος»).
Το «κράτος» σαν «οντότητα» πρέπει να παραλληλιστεί με την οικογένεια. Πρέπει να λειτουργεί με τους κανόνες μιας οικογένειας. Να «ζει» με αυτά που παράγει και όχι με «δανεικά». Η πρόσφατη ιστορία της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ το αποδεικνύει.
Η Ελλάδα κυβερνήθηκε από όλες σχεδόν τις ιδεολογίες . Ο Λαός πάλεψε με τους Δαίμονές του μέχρι να αποδεχτεί την «αριστερίζουσα» «σοσιαλιστική Δημοκρατία» του Ανδρέα Παπανδρέου.
«Ανάσανε» , ο Λαός για μερικά χρόνια γιατί η Κυβερνητική «φιλολαϊκή» πολιτική διεξαγόταν με δανεικά χρήματα. Η χώρα σταμάτησε να παράγει.
Το «λάθος» του Κωνσταντίνου Καραμανλή, να παραδώσει την ανεξαρτησία της Ελλάδος στα Ξένα Κέντρα εξουσίας, το συνέχισε και ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν και κέρδισε την εξουσία με το σύνθημα η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ στους ΕΛΛΗΝΕΣ και ΕΥΡΩΠΗ και ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ. Πολύ γρήγορα άρχισε να διαφαίνεται (σε όσους αντιλαμβάνονταν) η ολίσθηση και η παράδοση της εξουσίας στους Ευρωπαίους. Τα εργοστάσια που παρήγαγαν αγαθά και είχαν μάλιστα εξαγωγές φέρνοντας συνάλλαγμα, άρχισαν να κλείνουν, ένα-ένα. Η αποβιομηχάνιση της χώρας που υπογράφηκε το 1979 με την συμφωνία εισόδου της χώρας στην τότε ΕΟΚ από τον Κ. Καραμανλή, λάβαινε «σάρκα και οστά». Οι γεωργοί έστελναν την παραγωγή τους στις χωματερές αφού η «Ευρώπη» τους αποζημίωνε! Σιγά –σιγά «εκπαιδεύτηκαν» όλοι οι εργαζόμενοι στην ήσσονα προσπάθεια αλλά στις μεγάλες απαιτήσεις. Οι εισαγωγές ακόμη και τροφίμων που παραδοσιακά παράγονταν στην Ελλάδα, γιγαντώθηκαν. Οι εξαγωγές συρρικνώθηκαν και οι αυξανόμενες ανάγκες του Λαού καλύπτονταν με Δανεικά.
Όλα αυτά έγιναν με την δικαιολογία και τον μανδύα της Δημοκρατίας. Ο ΛΑΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ φώναζαν οι υποψήφιοι των κομμάτων πριν από τις εκλογές. «Ψήφιζε» ο λαός την κυβέρνηση της «πλειοψηφίας» κάθε φορά με την ελπίδα να δει άσπρη μέρα. Ο εκλογικός νόμος όμως, κόβονταν και ράβονταν ανάλογα με την κατάσταση που υπήρχε, με αποτέλεσμα να εκλέγεται ΠΑΝΤΑ κυβέρνηση της ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ.
Αυτό γιατί από την στιγμή που εκλεγόταν μια κυβέρνηση, η διακυβέρνηση της χώρας κάθε άλλο παρά δημοκρατική ήταν. Η πλαστή «πλειοψηφία» πέρναγε από τα θεσμικά όργανα της δημοκρατίας (Βουλή, Δικαιοσύνη κλπ.) ό,τι Νόμους ήθελε χωρίς να μπορεί να την σταματήσει η Αντιπολίτευση. Άρα ο Λαός απ’ έξω. Ο Λαός τότε μόνο «είχε φωνή» όταν θίγονταν τα κακώς εννοούμενα συμφέροντα της «ΤΑΞΗΣ» του. Κατέβαιναν οι διακόπτες της ΔΕΗ, έκλειναν οι δρόμοι από τα τρακτέρ και τα φορτηγά, έκλειναν τα δικαστήρια από την αποχή των δικαστικών, δικηγόρων κα, έκλειναν τα Τελωνεία κλπ και όλα αυτά στο όνομα του κακώς εννοούμενου συμφέροντος του λαού. Ακόμη και ένας απορριφθείς σπουδαστής των οικονομικών με στοιχειώδεις γνώσης αριθμητικής του Δημοτικού, έβλεπε τη Λαίλαπα. Πολλοί οικονομολόγοι τα φώναζαν αλλά το «σύστημα» τους απέρριπτε. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΓΕ ΚΑΝΕΙΣ.
Όλοι και όλα δούλευαν για τα αυτιά του κυρίαρχου λαού που άκουγε μόνο όσα του άρεσαν. Άδικο έβλεπε, μόνο εκεί που δεν είχε ατομικό συμφέρον.
Κάθε κυβέρνηση, εκπαίδευε (μη μας τρομάζει η λέξη ) τον λαό στον «ΦΙΛΟΤΟΜΑΡΙΣΜΟ». Όποιος είχε «Μπάρμπα» στην Κορώνη, βόλευε τα πάντα κατά τα προσωπικά του συμφέροντά. Με τη βοήθεια του κρατικού κομματικού παράγοντα, «άνοιγε» μια τρύπα στη βάρκα «ΕΛΛΑΣ», χωρίς να βλέπει ότι αν θα βουλιάξει είναι κι αυτός μέσα. Πάντα είχε την άποψη ότι όλα τα κακά είναι και γίνονται για τους άλλους.
Αυτή η εκπαίδευση απέδωσε για σαράντα και πλέον χρόνια. Όσο βρισκόταν δανεικό χρήμα, όλοι ήταν ευτυχισμένοι. Οι μεν γιατί πλούτιζαν οι δε γιατί εύρισκαν όσα δανεικά ζητούσαν.
Έφθασε όμως η ώρα που αυτοί που δάνειζαν, αφού εξυπηρέτησαν το σκοπό τους (έβαλαν τη θηλιά στο λαιμό του λαού), ζητούν τα λεφτά τους πίσω. Τι μπορεί όμως να επιστρέψει ο «εκπαιδευμένος» καταναλωτής που δεν έχει φράγκο; Η εκπαίδευσή του ήταν σχεδιασμένη και στοχευμένη. Έπρεπε να τρώει ό,τι του δίνανε.
ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΞΕΒΡΑΚΩΝΟΥΝ. ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ ΤΟΥΣ. Τώρα όλοι οι Έλληνες αντί να μέμφονται τους εαυτούς τους βρίζουν και προσπαθούν να αποδείξουν την Ελληνική νοοτροπία ότι…
ΦΤΑΙΝΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ.
Το αποδεικνύει η Ιστορία. Αν έχεις κουράγιο διάβασε…
Κι εγώ που τα γράφω αυτά είμαι το ίδιο συνυπεύθυνος για την κατάντια μας.

Γιώργος Παπαδόπουλος
Αθήνα 6/2015.