Ιταλικό δημοψήφισμα 2

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του

Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Dolate Regno

Ο Μπόρχες σε ένα από τα δοκίμια του Α΄Τόμου μνημονεύει τον Καρλάυλ. Αφορμή, σε σύνοψη, η άρρηκτη σχέση ανθρώπου και γλώσσας. Οι αναρίθμητες εκδοχές της  διατηρούν μια υπόγεια, μυστική συγγένεια. Τροφοδοτούν το παγκόσμιο, ιερό βιβλίο της ιστορίας. Πρόκειται για εκείνο το εγχειρίδιο που γράφεται από τον καθένα μας.Στις σελίδες αυτού του βιβλίου βρίσκουμε το χνάρι μας. Το βιβλίο είμαστε εμείς.

Η Ιταλία έχει από καιρό  πάψει να εκφράζει όλες εκείνες τις δυνατότητες του παρελθόντος.  Μοιάζει περισσότερο μ΄ένα θλιμμένο βασίλειο. Μια χώρα γερασμένη , αντιπαραγωγική, με το οξύτατο πρόβλημα της διαφθοράς να παραμένει αμείωτο και καθοριστικό στη διαμόρφωση της πολιτικής. Χρεωμένη σ΄απρόσωπους τραπεζίτες , σε ομίλους και λογής οίκους η πάλαι ποτέ βιομηχανική, ευρωπαϊκή δύναμη  μοιάζει ανήμπορη να επανακτήσει την παλαιά της αίγλη. Η Ιταλία του σήμερα συνιστά μια μακρινή ανάμνηση των κύκλων που κλείνουν μα εξακολουθούν να διαγράφονται γύρω μας με την ακτίνα τους αμείωτη. Χώρα του χειμαζόμενου νότου με την κοινή της γνώμη κάπως ταραγμένη απ΄τις φυσικές καταστροφές και τα σκάνδαλα. Μοναδικό, περιουσιακό της στοιχείο μια κοινή συνείδηση και οι εμβληματικές μορφές στους τομείς της τέχνης, της μόδας, των αθλημάτων, των πολιτικών επιστημών. Η σημερινή γοητεία του ιταλικού λαού συμπυκνώνει το πλούσιο παρελθόν  και την εθνική αξιοπρέπειά του σε ένα ύφος περισσότερο παζολινικό.

Αύριο η Ιταλία σύσσωμη καλείται να καθορίσει τους ποιοτικούς όρους της δημοκρατίας που οραματίζεται ο λαός της.Η έκφραση της πλειοψηφίας μπορεί να χαρακτηρίσει ιστορικά, τόσο την ίδια τη χώρα όσο και την ευρύτερη περιοχή μες στην οποία εντάσσεται. Το μέγεθος αλλά και η συνεισφορά της μεσογειακής χώρας  στη διαμόρφωση των θεσμών και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση την καθιστούν ρυθμιστικό παίκτη στη διεθνή σκακιέρα.

Εμείς, έχοντας αποκτήσει έναν ορισμένο βαθμό σοφίας γύρω απ΄τη θέσπιση και τη λειτουργία των θεσμών, μιμούμαστε τους εαυτούς μας. Αξιολογούμε την πραγματικότητα με τον χαρακτηριστικό μας τρόπο. Η αυτόματη γραφή συνιστά ρεύμα  κυρίαρχο μες στη νεοελληνική μας περιπέτεια. Θορυβούμαστε απ΄την έκβαση του βρετανικού δημοψηφίσματος, υπομένουμε αδιαμαρτύρητα κάθε περιφρόνηση απέναντι στη δεδηλεμώνη βούλησή μας. Ωστόσο το ζήτημα που ταλανίζει την Ιταλία εδώ και καιρό μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Ίσως να βρισκόμαστε πια ως λαός, σ΄εκείνο το σημείο όπου κορυφώνεται η χρόνια ανοσία μας, προϊόν μιας προβληματικής ιδιοσυγκρασίας, ενός ελληνικού ιδιωματισμού ας πούμε.

Ας ελπίσουμε πως η Ιταλία δεν θα ακολουθήσει την ελληνική πεπατημένη.Οι αλλαγές στην περιοχή της Μεσογείου επίκεινται σαρωτικές.Κύπρος, Ελλάδα, Αίγυπτος, Ιταλία, Τουρκία. Σ΄όλη την έκταση της ιστορικής τούτης λεκάνης συμβαίνουν μεταβολές μείζονος σημασίας για τη μελλοντική ιστορία. Τα χρόνια της αλληγορίας εξαντλήθηκαν. Ο ρεαλισμός είναι ο καινούριος κάτοχος του θρόνου. Ζήτω λοιπόν, ο νέος βασιλιάς!

Κάθε σενάριο για την αυριανή έκβαση του δημοψηφίσματος μοιάζει με ερμηνευτική δοκιμή πάνω στους σκοτεινούς στίχους του Λυκόφρωνα. Μοναδικό αντίβαρο στη μοιραία εξέλιξη των πραγμάτων φαντάζει η εσωτερική ζωή του λαού, αυτού του όρου που εξισώνεται με το έθνος, σηματοδοτώντας πολλά περισσότερα απ΄όσα συμπυκνώνει. Το βιβλίο της ιστορίας εμπλουτίζεται. Ένα μέρος της εθνικής μας ταυτότητας αλλά και της καρδιάς μας θα βρίσκεται για πάντα κρυμμένο εκεί μέσα. Απ΄το Μιλάνο ως το Παλέρμο, τα λόγια του Καρλάυλ επανέρχονται. Το βιβλίο της ιστορίας τούτη την ώρα γράφεται, μες στους πολύφημους οίκους και τα νομικά γραφεία. Κάθε αφισβήτηση της σημασίας του καταδεικνύει την ανεπάρκειά μας να κατανοήσουμε το ευρύτερο περιβάλλον μες στο οποίο εντασσόμαστε.