Λόχος Διοικήσεως

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Τα γραφεία στα παλιά κτίρια είναι επιμελώς τακτοποιημένα. Τίποτε δεν προδίδει πως σ΄αυτά τα δωμάτια συντελέστηκε κάποτε ένας φοβερός θάνατος.Οι διοικητικοί υπάλληλοι με εντολή των αρμοδίων εγκατέλειψαν έκτοτε το κτίριο και τοποθετήθηκαν στα νέα συγκροτήματα. Τα παράθυρα που σφραγίστηκαν, πίσω το φως που προσπαθεί να κερδίσει περισσότερο έδαφος, περισσότερο χρόνο. Τα πράγματα, δυο καρέκλες, ο ανεμιστήρας του καλοκαιριού, οι μικρές βιβλιοθήκες με τα συγγράμματα. Κάτι διασώθηκε λοιπόν σε τούτη τη γωνιά του κόσμου. Οι άνθρωποί όμως, οι άνθρωποι βλέπετε χάθηκαν ξαφνικά. Η κυρία στενογράφος με τ΄ωραίο βάδισμα θυμάται τα γεγονότα εκείνου του καιρού.

Αρχές Νοεμβρίου παραλάβαμε την οδηγία του υπουργείου. Η επιμονή των υπαλλήλων, οι γενικευμένες απεργίες έφθασαν ως τ΄ανώτατα κλιμάκια. Μια σειρά από μέτρα πρόκειται να ληφθεί προς διόρθωση εκείνων των κακώς κειμένων που τόσο εξέθεσαν τις αρχές.

Κάθε μορφή απεργίας απαγορεύτηκε. Οι εργάτες που δεν δούλευαν θα απασχολούνταν σε κρατικές υποθέσεις, ενώ η επιτήρησή τους προβλεπόταν στενή. Οι απεργοσπάστες ή οι πληροφοριοδότες θα κέρδιζαν πολιτικά αξιώματα και αμοιβές που δεν βάζει ο νους. Αυτή η πολιτεία θα γίνει κάποτε ελεύθερη, είπαν. Η σωτηρία της θα έχει επέλθει μέσα απ΄αυτά τα γραφεία, από πρόσωπα συνηθισμένα, όπως ο κύριος γραμματεύς και οι συνάδελφοι της διοικήσεως που τώρα αργοπεθαίνουν σ΄άλλα δωμάτια.

Το συνδικάτο, με τον αέρα της αναμνηστικής αξίας που τέμνει τις πράξεις του,  πέρασε  και άφησε μια ανακοίνωση. Μιλούν για θέματα όπως η τήρηση των κανόνων υγεινής, τις ίσες αμοιβές. Η ενδυματολογική ευπρέπεια δεν τέθηκε για την ώρα. Άλλωστε είναι το συνδικάτο και θα επανέλθει. Ξέρεις πως δεν κάμπτεται, δεν χάνει, δεν παρεκλίνει ποτέ απ΄τους σκοπούς του κανένα διευθυντήριο.

Τ΄αφεντικό μας υποσχέθηκε μερικές έξτρα αμοιβές. Λέει πως τ΄αξίζουμε. Πως ετούτη η επιχείρηση χάρη σε μας παραμένει στην κορυφή μες σ΄αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Εμείς χαμογελούμε, σχεδόν κοκκινίζουμε από ντροπή

Το δωμάτιο βλέπει σ΄ένα μικρό εξώστη. Η πόρτα κλειδώθηκε πριν από δεκαετίες. Κανείς δεν συχνάζει πια εδώ. Πάνω απ΄τα κεφάλια μας στέκει το νεοκλασσικό ψηφιδωτό ενός περιβολιού με τους ερωδιούς και τις νυμφες και τα πουλιά που μαγεύτηκαν. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο εδώ. Μόνο το παλιό βιβλίο εισαγωγών με μια μακρά σειρά ονομάτων. Ιωάννης, Αγησίλαος, Άρης, Κώστας, Νίκος. Ορισμένοι σώθηκαν και εδώ. σ΄αυτό το δωμάτιο αποχαιρετιστήκαμε. Όμως άλλοι είχαν ένα φριχτό τέλος. Ανυποψίαστοι μαθαίναμε την τρομερή είδηση. Δείχναμε μια κάποια θλίψη και έπειτα  εμπρός, ο επόμενος, ως το μεσημέρι συναντώντας μια αθεράπευτη σειρά προσώπων. Στο γραφείο πάντα ο κύριος γραμματεύς, ο ωραίος υπασπιστής του και ένας κλητήρας που κάθε τόσο επιδίδει στους συγγενείς το επίσημο χαρτί περί παραμονής και νοσηλείας.

Η κυρία στενογράφος  μετεωρίστηκε για λίγο μες στο δωμάτιο, δείχνοντας την ύστατη ώρα.. Τ΄όνομά της διεγράφη απ΄τους καταλόγους το 1980. Ο κύριος γραμματεύς και ο υπασπιστής του έχουν να λένε για τ΄ωραίο βάδισμά της. Η κυρία στενογράφος και οι ερωδιοί και οι νύμφες και τα πουλιά που μαγεύτηκαν.