Για τη Συνθήκη της Λωζάννης.

γράφει ο  Γιώργος Πρίμπας.

Διαβάστε όλη την εργογραφία (άρθρα, επιφυλλίδες, επιμέλεια ebook) του Γιώργου Πρίμπα στο 24grammata.com κλικ εδώ

Η Συνθήκη ειρήνης της Λωζάννης (μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ ), που υπογράφτηκε την 24η Ιουλίου 1923, ρύθμισε πλήθος θεμάτων σχετικών με τα σύνορα της Τουρκίας, της Ελλάδας, το καθεστώς των στενών κλπ.  Υπογράφτηκε από τις χώρες: Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ελλάδα, Ρουμανία, το Βασίλειο των Σέρβων , Κροατών και Σλοβένων και την Τουρκία.

Όπως και κάθε άλλη συνθήκη (συνήθως μετά από πολέμους) αντικαθιστά κάποια ή κάποιες προηγούμενες απεικονίζοντας τους νέους συσχετισμούς δυνάμεων και ως ένα βαθμό και την οξυδέρκεια ή μη των διαπραγματευτών. Εν προκειμένω η Ελλάδα είχε την μεγάλη τύχη να έχει ως διαπραγματευτή τον Ελευθέριο Βενιζέλο καθώς πέτυχε να συνομολογηθούν όροι που η Τουρκία όχι σήμερα αλλά εδώ και πολλές δεκαετίες αμφισβητεί ή ψάχνει τρόπους να ξεπεράσει. Η Τουρκία που ήταν η μεγάλη νικήτρια και η Ελλάδα που γνώρισε την ήττα το 1922 στη Μικρά Ασία.

Η συνθήκη της Λωζάννης όμως, όπως και κάθε συνθήκη μας έχει διδάξει η ιστορία, όπως έχει ημερομηνία έναρξης ισχύος θα έχει και ημερομηνία λήξης. Όταν κάποιος από τους άμεσα ενδιαφερόμενους διαπιστώσει ότι έχει πλέον την ισχύ να ανατρέψει μια δεδομένη κατάσταση πηγαίνοντας σε μια άλλη ευνοϊκότερη για τα συμφέροντά του είναι προφανές ότι θα το επιδιώξει. Και αυτό κάνει ανοιχτά πλέον η Τουρκία.

Θα ήταν μεγάλο λάθος να θεωρηθεί ότι ο Ταγίπ Ερντογάν κοιτάζει μόνο προς το εσωτερικό της Τουρκίας θέλοντας να αποδομήσει την εικόνα του Κεμάλ. Αυτό βεβαίως είναι στις επιδιώξεις του αλλά όχι ο σκοπός του.

Η πολιτική ηγεσία στην Τουρκία σήμερα δηλώνει ότι «πνίγεται» από τη συνθήκη της Λωζάννης στο Αιγαίο (για να μείνουμε στα καθ’ ημάς – διότι διευθετήσεις θα επιδιώξει και στα νοτιοανατολικά της σύνορα) και απέναντί της έχει μια χώρα καταστραμμένη οικονομικά, χωρίς μέλλον, με όλο και επιταχυνόμενη γήρανση του πληθυσμού της, ο οποίος επιπλέον ζει σε σπίτια όπου στα μισά εξ αυτών η διαβίωση (και αυτή κάτω της φτώχιας) εξασφαλίζεται μόνον από τη σύνταξη κάποιου παππού ή γιαγιάς, ελπίζει οι νέοι του να φύγουνε στο εξωτερικό και προσπαθεί να βρει διέξοδο σε φαρμακευτικές ουσίες (η κατανάλωση ψυχοφαρμάκων στη χώρα από το 2009 έχει αυξηθεί μέχρι και 35 φορές δηλαδή 3.500%!!). Ένα ετοιμοθάνατο πειραματόζωο του ΔΝΤ και των μεγάλων διεθνών τραπεζών.

Όσο και αν βλέπουμε ότι η σημερινή κατάσταση στην εγγύς και μέση ανατολή λειτουργεί αποτρεπτικά στα σχέδια της Τουρκίας, η Τουρκία έχει αποδείξει ότι ξέρει να έχει υπομονή και να χτυπά την καταλληλότερη στιγμή.

Αξίζει τέλος να δούμε και να λάβουμε υπόψη μας ότι τη Συνθήκη της Λωζάννης δεν την είχανε υπογράψει οι Γερμανοί, ως οι ηττημένοι του Α’ Π.Π. Σήμερα όμως η Γερμανία είναι η ισχυρότερη οικονομικά δύναμη στην Ευρώπη και ήδη έδωσε ένα (και ας το πήρε πίσω) δείγμα αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λωζάννης.