Μεγάλη Τετάρτη

[…Γιατί, κύριε, ο έρωτας μού

ανάβει την πίστη

κι η αγάπη τη μετάνοια

κι ίσως μείνει αιώνια τ’ όνομά μου

σα σύμβολο

εκείνων που σώθηκαν

και λυτρώθηκαν

«ότι ηγάπησαν πολύ»…]

Ν. Χριστιανόπουλος,

Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)

Μετανιώνοντας

Όλοι οι δρόμοι της ζωής της πια κλεισμένοι. Εκείνη που περνά στη σφαίρα του μύθου. Μια ολόκληρη χειρονομία που τείνει προς τα μέσα. Ένα φιλί που σημαδεύει τη ζωή μας.

Αυτή ήταν λοιπόν η ιστορία της Μαγδαληνής, ιέρειας των λαϊκών συνοικιών που κάθε χρόνο, τέτοια εποχή καταλαμβάνει και πάλι τους ναούς της.

Άλλοι πάλι λένε πως πρόκειται μονάχα για τα βήματα ενός κοριτσιού μες στο μεγάλο και ερειπωμένο θέατρο, δυομισι χιλιάδες χρόνια σχεδόν μετά τις θεωρίες και ενώ στ΄αλήθεια η Μαγδαληνή τίποτε περισσότερο δεν υπήρξε από μια σπουδή γυμνού και πίστης . Ένα όνειρο ή ένα παραμύθι ή απλά ότι απέμεινε απ΄το παλιό έθιμο του χελιδονισμού.

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ