Μεγάλη Δευτέρα

Αίρεσις βίου

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Ο Ιωσήφ έχει μια ζεστή καρδιά. Τίποτε δεν αρνείται και αν κανείς ποτέ προστρέξει για τη βοήθειά του, τότε κόβει ένα κομμάτι απ΄την κατάσχιστη καρδιά του και το προσφέρει. Κάθε πρωί αντικρίζει ξανά την παλιά του ζωή και κλαίει για το σπασμένο κρίνο του κόσμου. Κανείς δεν γνωρίζει αν στις ιδιαίτερες στιγμές του προσεύχεται ή απλά γράφει την ιστορία του. Μπορεί ακόμη να γράφει και ποιήματα ή να ζωγραφίζει ναούς. Τον σέβονται όλοι στην πόλη και ο λόγος του μετρά περισσότερο και απ΄της συγκλήτου. Μια μέρα απ΄αυτές όμως, να είστε βέβαιοι, οι πραίτωρες θα συνομωτήσουν εις βάρος του. Θα τον κατηγορήσουν πως γύρεψε μια γυναίκα ξένη, πως τίποτε δεν σεβάστηκε απ΄τις παραδόσεις αυτού του τόπου. Ο Ιωσήφ τότε θα χαμογελάσει, θα γίνει ποίημα, οδοί της Αλεξάνδρειας και του Καίρου, τόσο όμορφες όσο δεν θα υπάρξετε ποτέ ξανά.

Ο Ιωσήφ λένε πως θα μπορούσε να ξοδέψει ολόκληρο τον ουρανό για να θεραπεύσει μια καρδιά. Το πρόσωπό του, -βυζαντινή κατατομή με την κατακόκκινη καρδιά της μες στα ερείπια αυτής της πόλης- στραμμένο προς τον ουρανό, σμίγει τις δυο άκρες της ζωής. Πολλές φορές μπορεί κανείς να τον βρει λυπημένο. Είναι τότε που ο Ιωσήφ, λένε ζητά το σκοτωμένο του παιδί που έγινε κάποτε θεός και φέρεται με θυμό για το ελεεινό θέατρο των ανθρώπων.