Ιστορία της Λογοτεχνίας
Αφιέρωμα στον Παπατσώνη 1. ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΠΑΠΑΤΣΩΝΗ
24gramma
ta.com / αφιέρωμα στον Τάκη Παπατσώνη
ΠΕΤΡΟΣ Κ. ΒΛΑΧΑΚΟΣ – ΣΟΥΛΤΑΝΑ ΜΑΤΗ–ΒΛΑΧΑΚΟΥ
Φιλόλογος, Φιλόλογος
δρ. Βυζαντινής Ιστορίας
Η έρευνα του μοτίβου του φθινοπώρου στη νεοελληνική λογοτεχνία πιστεύουμε ότι αποτελεί ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, γιατί είναι ένα θέμα πολυσύχναστο, αγαπημένο θα λέγαμε σε αρκετούς νεοέλληνες λογοτέχνες, με ποικίλες μορφές και διαστάσεις. Ακόμη και αν μπορούμε να υποστηρίξουμε σε γενικές γραμμές ότι το φθινόπωρο ταυτίζεται με τη φθορά, την απαισιοδοξία, τη νέκρωση της φύσης, τη θρηνητική διάθεση, την ερωτική απελπισία ακόμη και την απαρχή του θανάτου και την απάρνηση της ίδιας της ζωής, η λειτουργία του συγκεκριμένου μοτίβου, παρά τα ανωτέρω χαρακτηριστικά, ποικίλλει από λογοτέχνη σε λογοτέχνη, γιατί κάθε φορά εκφράζονται διαφορετικά συναισθήματα που αισθητοποιούνται με διαφορετικά εκφραστικά μέσα. Επίσης, όπως θα εξετάσουμε στη συνέχεια, υπάρχουν λογοτέχνες, οι οποίοι επηρεασμένοι από διάφορες παραμέτρους δεν χρησιμοποιούν με την αρνητική τους διάσταση το φθινόπωρο. Δεν είναι επίσης λίγες οι περιπτώσεις της νεοελληνικής μας ποίησης, όπου το φθινόπωρο δεν αναφέρεται ρητά, αλλά αποκωδικοποιείται από τα συνδηλωτικά εκφραστικά μέσα (π.χ. τεφρός, γκρίζος ουρανός, βροχή, κίτρινα φύλλα, γυμνά δέντρα, υγρασία, κ.ά.)…κατεβασέτό σε μορφή pdf