“επτά το Σεπτέμβρη ανατολές ”. Γιώργος Πρίμπας

24grammata.comΧωρίς τίτλο– free ebook

[κατέβασέτο]
Οι φωτογραφίες είναι του συγγραφέα. Τραβηχτήκανε το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη του 2015, στον σταθμό του προαστιακού σιδηροδρόμου στο Ζευγολατιό Κορινθίας, με την ανατολή του ήλιου ή λίγα λεπτά μετά.
ISBN: 978-618-80243-8-0
Επίλεκτες Ψηφιακές Εκδόσεις: 24grammata.com
Σειρά: εν καινώ, Αριθμός σειράς: 148
Τόπος και Χρονολογία πρώτης έκδοσης: Αθήνα, 2016
Μέγεθος Αρχείου: 6,1 Mb
Σελίδες: 24
Μορφή αρχείου: pdf
Γραμματοσειρά: cambria
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση δίχως την έγγραφη άδεια του δημιουργού ή του εκδότη

ο στροβιλιζόμενος μοναχικός δερβίσης αυτός που το αριστερό του χέρι είναι στραμμένο στην καρδιά ούτε πάνω βρίσκεται ούτε κάτω μήτε δεξιά μήτε αριστερά αλλά στην άχρονη αφού η συνείδηση λανθάνει χαώδη του περιστροφή βρίσκεται με το λανθάνων εντός του φως ν’ αναμένει το νου να ξεκλειδώσει την ενδελέχειά του να ξεκλειδώσει δηλαδή τη δίνη της εσωστρεφούς κατάρρευσης που θα διαχωρίσει το χάος και θ’ αποφέρει τη μεγάλη ζωοδότρια του πεπερασμένου φωτεινή πεπερασμένη και αυτή σφαίρα και πώς αλλιώς αφού και το όλον πεπερασμένο είναι αυτήν που πλουσιοπάροχα θα σπαταλιέται υπέρ της δυνατότητας ερανισμού φωτός του μικρού εκ της παράπλευρης εσωστρεφούς κατάρρευσης κόσμου που μέλλεται της γνώσης στον οποίο κόσμο θα οριστεί η έννοια του χρόνου εξ ανάγκης περιγραφής της μεταβολής από όντα που κάποτε αναπόφευκτα θα εμφανιστούν στην επιδερμίδα του εκεί όπου μεταξύ δυο πυρών αέναα θα αλλοιώνουν θα αποσυνθέτουν και θα συνθέτουν αναπνέουσες μορφές οι υδάτινοι κύκλοι όταν τα όντα αυτά τα προϊόντα πολλαπλών καταστροφών οι οποίες θα πυροδοτούν πληθωρισμούς νέων όντων ο κόσμος αυτός ο παράπλευρος και αναπόφευκτος ένεκα των ευνοϊκών αναλογιών της ζωοδότριας φωτεινής σφαίρας και της θέσης του περί αυτήν ο κόσμος λοιπόν αυτός της υπομονής των αμέτρητων δοκιμών καταστροφών που και τα ίδια κάποτε αυτά όντα που θα συνειδητοποιήσουν εαυτούς δράττοντας αρχικά κλαδιά και ταγμένα να σηκωθούν θα είναι από την πέτρα την καυτερή του τόπου που το φως μετράει τόσες κλεψύδρες όσες το σκοτάδι δε θα αντέξουν τη φθορά τους στο χρόνο την έννοια του οποίου αυτά εφεύραν γιατί και αυτός και τα πάντα τελικά δε θα είναι παρά έννοιες πλάσματα του νου τους εκφρασμένα κάποτε σε ήχους και σύμβολα που είχανε όμως εφεύρει για άλλους σκοπούς δεν είναι παρά το γέννημα του μετέωρου άχρονου δερβίση όταν αυτός διαταραγμένος ανεπανόρθωτα από τη λάμψη την τρομερή και τα 92 στοιχεία που τον μπόλιασε ξεκίνησε μπαίνοντας στο χρόνο της εξέλιξής του την εσωστρεφή του κατάρρευση