Το λιντσάρισμα και η μαύρη κοινότητα στην Ορεινή Πολιτεία της Δυτικής Βιρτζίνιας

φωτο: Κάπου στα 1892. Λιντσάρισμα από μια γέφυρα κοντά στο Νοσοκομείο Weston. Πολλά άτομα βρίσκονται πάνω στη γέφυρα με άμαξες και μια νεκροφόρα που περιμένει…

Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης,

24grammata.com- free ebook

[κατέβασέτο]

Διαβάστε τα έργα του Γ. Σχορετσανίτη στο 24grammata.com κλικ εδώ

Η θέση της δυτικής Βιρτζίνιας στο χάρτη των φυλετικών σχέσεων του έθνους τοποθετείται από πολλές πλευρές, μάλλον, σε μια μέση κατάσταση. Αν και δεν αποτελούσε ποτέ σημαντική περιοχή δουλοκτησίας και χωρίς ικανό αφροαμερικανικό πληθυσμό, εντούτοις βίωσε αρκετά περιστατικά ρατσιστικής βίας, ακολουθώντας σε αρκετές περιπτώσεις πολλές άλλες γνωστές συνήθειες του αμερικάνικου Νότου. Κατά συνέπεια, είναι μια αρκούντως ενδιαφέρουσα τοποθεσία στην οποία μπορεί κάποιος να διερευνήσει τις φυλετικές σχέσεις, ιδιαίτερα εκείνες που εκδηλώθηκαν με την πιο φαύλη και ακραία μορφή τους, όπως χαρακτηριστικά το λιντσάρισμα. Η περίπτωση της Δυτικής Βιρτζίνιας προσφέρει πολύτιμο υλικό για την ευρύτερη περιοχή των Απαλαχίων, ειδικά τα τελευταία τριάντα χρόνια, που έχει απομυθοποιηθεί ο μύθος της φυλετικής ομοιογένειας των Απαλαχίων. Τα Απαλάχια είναι μια πολιτιστική περιοχή στις Ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, που εκτείνεται από το νότο της Νέας Υόρκης έως τη βόρεια Αλαμπάμα, το Μισισιπή και τη Γεωργία. Ενώ, όμως, τα Απαλάχια Όρη εκτείνονται ουσιαστικά από τον Καναδά μέχρι την Αλαμπάμα, ως πολιτιστική περιοχή των Απαλαχίων αναφέρονται συνήθως τα κεντρικά και νότια τμήματα της σειράς. Από την απογραφή του 2010, συμπεραίνουμε ότι στην περιοχή κατοικούν περίπου 25 εκατομμύρια άνθρωποι, πολλοί εξ αυτών στις μεγαλουπόλεις του Πίτσμπουργκ, της Πενσυλβάνια, του Νόξβιλ, του Τεννεσί, και της Βόρειας Καρολίνας. Αρκετοί μελετητές εστιάστηκαν και τόνισαν την ομοιογένεια των πληθυσμών της περιοχής. Πρόσφατες εργασίες για το λιντσάρισμα και τη ρατσιστική βία μέσα στα Απαλάχια, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτά συνέβησαν περισσότερο στο βαθύ Νότο και τη Δυτική Βιρτζίνια. Άλλα στοιχεία που επίσης ήρθαν στο φως από τους κοινωνιολόγους, ήταν ότι τα λιντσαρίσματα ήταν πιο διαδεδομένα στις πεδινές γεωργικές εκτάσεις από ότι στους λόφους, και σπάνια στα βουνά του Κεντάκι και της Δυτικής Βιρτζίνιας. Όχι πάντως συμπτωματικά, ο μεγαλύτερος αριθμός λυντσαρισμάτων πραγματοποιήθηκε στο νότιο μισό του έθνους. Αν και ο συνολικός αριθμός των λυντσαρισμάτων στη Δυτική Βιρτζίνια ωχριά σε σύγκριση με τις Πολιτείες του Νότου, εν τούτοις και εκεί η περιοχή των Απαλαχίων αισθάνθηκε την ποιοτική και ποσοτική επίδραση του λιντσαρίσματος. Η αύξηση της εκβιομηχάνισης μέσα στην Πολιτεία, την τοποθέτησε στο σταυροδρόμι της αστικής βιομηχανίας και της αγροτικής γεωργίας. Ο απουσία της νομοθεσίας Jim Crow, η μεγαλύτερη πρόσβαση στην ψηφοφορία, και η αύξηση των οικονομικών ευκαιριών εντός της Πολιτείας, είχαν κάποια επίδραση στο φαινόμενο και στη δραστηριότητα του λιντσαρίσματος. Το 1921, η Δυτική Βιρτζίνια πέρασε ένα νόμο εναντίον του λιντσαρίσματος, ο οποίος σχεδιάστηκε με αντικειμενικό σκοπό να περιορίσει την συγκεκριμένη απεχθή πρακτική εντός των συνόρων της, ενώ ταυτόχρονα προσέφερε οικονομική αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων του λιντσαρίσματος. Αν και η απειλή του λιντσαρίσματος φαινόταν μικρή στη Δυτική Βιρτζίνια, εν τούτοις οι κοινωνικές συνθήκες στο σύνολό τους διέφεραν σημαντικά από εκείνες των άλλων Πολιτειών. Η καλύτερη κοινωνική, οικονομική, πολιτική κατάσταση και οι ευκαιρίες επέτρεψαν στις μαύρες κοινότητες να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο με τρόπους διαφορετικούς από οπουδήποτε αλλού. Στη νοτιοδυτική Βιρτζίνια, άλλωστε, οι μαύροι πλησίαζαν σε οικονομική ισότητα τους λευκούς από οποιαδήποτε άλλη ανθρακοφόρο περιοχή και ίσως από οπουδήποτε αλλού, στην Αμερική.


Φωτογραφία κεντρικού δρόμου της πρωτεύουσας Τσάρλεστον, το 1989.

Γύρω στα 1896, η απουσία ομοσπονδιακών κατευθυντήριων γραμμών επέτρεψε στις κρατικές και τοπικές αρχές να ερμηνεύουν κατά το δοκούν, να σταθεροποιήσουν περαιτέρω τη λευκή ανωτερότητα και να αναστείλουν τα προνόμια και το δικαίωμα ψήφου των μαύρων. Η έλλειψη πολιτικής φωνής υποβίβασε τους μαύρους σε αδύναμη θέση, επειδή οι οικονομικές τους ευκαιρίες περιορίζονταν στα αγροκτήματα και στις φυτείες του Νότου, με τη γνωστή ενοικίαση γης που ανήκε όμως στους λευκούς. Οι περιορισμένες οικονομικές τους δυνατότητες, με τη σειρά τους, είχαν ως άμεσο πρακτικό αποτέλεσμα την περιορισμένη πρόσβαση των μαύρων στην εκπαίδευση και τη διατήρηση χωριστών σχολείων για τους μαύρους του Νότου. Χωρίς ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση, η κατάσταση των μαύρων προφανώς οδηγούσε σε ολοκλήρωση της υποβάθμισης και της εξάρτησης. Κάθε πρόκληση στη λευκή αρχή, συχνά συναντούσε ταχεία και βίαιη αντίδραση με τη μορφή λιντσαρίσματος. Στη δεκαετία 1890-1900 σημειώθηκε δραματική αύξηση του αριθμού των περιστατικών λιντσαρίσματος σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1892, το λιντσάρισμα έφτασε σε ιστορικό του αποκορύφωμα με 226 θύματα καταγραμμένα. Τέσσερεις Πολιτείες στο βαθύ νότο, τουτέστιν η Γεωργία, ο Μισισιπής, το Τέξας και η Λουιζιάνα, βρίσκονταν στις πρώτες θέσεις σε απόλυτους αριθμούς. Η πλειονότητα των θυμάτων, στοχευμένοι μαύροι. Στο Νότο, δήλωναν οι λευκοί, μπορούμε να έχουμε να λυντσάρουμε το νέγρο όποτε θέλουμε, να τον μαστιγώσουμε, και στη συνέχεια, να μην τον αφήνουμε να βλασφημεί τον Παντοδύναμο, και λόγω της μυρωδιάς του και του χρώματός του, ο νόμος του λιντσαρίσματος είναι κάτι καλό. …24grammata.com- free ebook   [κατέβασέτο]