24γράμματα:, Β. Ιστορία, Δ. Ελληνισμός, Ελλάδα 1967 - 1974, Ιστορικά γεγονότα
H Θυσία του Κύπριου Γιώργου Τσικουρή και της Ιταλίδας Maria Angeloni
Nov
24grammata.com/ ιστορία
του Χρίστου Νικολάου
Ο Κύπριος φοιτητής Γεώργιος Τσικουρής, από το χωριό Ασσια, ήταν ίσως η πρώτη θυσία στον αγώνα του κυπριακού και ελληνικού λαού κατά της χούντας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα. Ο σκληρός και μακροχρόνιος αγώνας που οδήγησε τελικά στην ανατροπή των δικτατόρων και στην επαναφορά της Δημοκρατίας στην χώρα που τη γέννησε, με βαρύ τίμημα βέβαια την τραγωδία της Κύπρου.
Ο Γ. Τσικουρής γαλουχημένος με τα ιδανικά της Αριστεράς, με τα πανανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της εθνικής αξιοπρέπειας, δεν μπορούσε παρά να απαντήσει παρών στο κάλεσμα για αντίσταση απέναντι σ΄ αυτούς που κατέλυσαν την δημοκρατία και συνεκτέλεσαν την προδοσία του 74΄.
Ο Γ. Τσικουρής,ήταν από τους πρώτους που εντάχθηκαν στον αγώνα κατά της δικτατορίας που επέβαλαν στον ελληνικό λαό οι αμερικανοκίνητοι συνταγματάρχες. Παρόλο που ήταν φοιτητής στην Ιταλία (τελείωσε τη Φυσικομαθηματική Σχολή του Μιλάνου) συμμετείχε σε αντιστασιακή ομάδα στο Μιλάνο, την οποία αποτελούσαν Έλληνες, Κύπριοι και Ιταλοί φοιτητές. Η ομάδα αυτή του Μιλάνου κυρίως εφοδίαζε με όπλα και άλλα εκρηκτικά τους Έλληνες αντιαστασιακούς που αγωνίζονταν μέσα στην Ελλάδα. Το 1970, ο Γεώργιος Τσικουρής κατέβηκε στην Αθήνα μαζί με άλλους Έλληνες συμφοιτητές του, καθώς και με την Ιταλίδα συμφοιτήτρια του Μαρία Αντζελόνι για να εντείνουν τον αγώνα τους, αναπτύσσοντας πιο αποτελεσματική δράση μέσα στην Ελλάδα, ειδικά στην πρωτεύουσα Αθήνα.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1970 όμως, ο Γεώργιος Τσικουρής και η Μαρία Αντζελόνι, στην προσπάθειά τους να τοποθετήσουν βόμβα στο κτίριο της αμερικανικής πρεσβείας, εκπυρσοκρότησε πρόωρα ο ωρολογιακός εκρηκτικός μηχανισμός με αποτέλεσμα να χάσουν και οι δύο τις ζωές τους. Η χούντα των Αθηνών χαρακτήρισε τον Τσικουρή «τρομοκράτη», ανακοινώνοντας πως ο θάνατός του προήλθε από τρομοκρατική ενέργειά του. Η θυσία του όμως για τον ελληνικό και τον κυπριακό λαό ήταν και παραμένει μια πράξη θάρρους και ηρωισμού, μια πράξη αντίστασης στον φασισμό και την δικτατορία η οποία κλόνισε τότε το δικτατορικό καθεστώς και έστειλε το μήνυμα ότι ο ελληνικός λαός όχι μόνο δεν είχε συμβιβαστεί με την χουντική δικτατορία αλλά συνέχιζε και ενέτεινε τον αγώνα του
Ο Γεώργιος Τσικουρής γεννήθηκε το 1945 στο χωρίο Άσσια, της Επαρχίας Αμμοχώστου. Το Δημοτικό Σχολείο το τελείωσε στο χωριό του και στη συνέχεια φοίτησε στο Γυμνάσιο Τέρα Σάντα της Λευκωσίας. Τα πρώτα τρία χρόνια της φοίτησής του στο Γυμνάσιο πηγαινοέρχετο με λεωφορείο στο χωριο του. Από την τετάρτη τάξη όμως και μετά παρέμενε στο οικοτροφείο του σχολείου του. Τα Σαββατοκυρίακα, που δεν είχε σχολείο, επισκεφτόταν το χωριό του, πολλές φορές με φίλους και συμμαθητές του. Έτσι, πέρα από αριστούχοςστο Γυμνάσιο ασχολείτο με επιτυχία και με τη ζωγραφική. Επιπλέον, ο Γιώργος ασχολείτο με την μουσική και έπαιζε αρκετά καλά πιάνο. Στις ελεύθερες του ώρες διάβαζε βιβλία και ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την πολιτική. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο, η διεύθυνσή του σχολείου, λόγω της ψηλής βαθμολογίας του, αποφάσισε να του παραχωρήσει υποτροφία για να σπουδάσει στην Φυσικομαθηματική Σχολή του Μιλάνου, την οποία τελείωσε με άριστα.
Ως φοιτητής στην Ιταλία, ο Tσικουρής ξεχώρισε σε ηγετική μορφή, γι’ αυτό και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης αλλά και αναγνώρισης από τους συμφοιτητές του, τόσο από τους Έλληνοκύπριους και τους Έλληνες όσο και από τους Ιταλούς, με αποτέλεσμα να τον εκλέξουν πρόεδρο του Συνδέσμου Ελλήνων φοιτητών Ιταλίας. Κατα τη διάρκεια της θητείας του ως πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων φοιτητών Ιταλίας προώθησε και επίλυσε αρκετά προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι Ελληνοκύπριοι και οι Έλληνες φοιτητές και αρθογραφούσε τακτικά, με ψευδώνυμο, στο ελληνικό περιοδικό «Αντί», για θέματα τόσο συνδικαλιστικά όσο και πολιτικά.
Παρόλο που ο Γιώργος ερχόταν τακτικά στην Κύπρο τον καιρό που ήταν φοιτητής, εντούτοις η οικογένειά του δεν γνώριζε τίποτα για την πλούσια αντιστασιακή δράση του που ανάπτυσσε στο εξωτερικό. Έτσι, τον θάνατό του τον πληροφορήθηκαν από τις ειδήσεις, όπως φυσικά τον πρόβαλε η χούντα των Αθηνών. Ο αδελφός του Άκης Τσικουρής, που ήταν φοιτητής στην Αγγλία, πληροφορήθηκε τον θάνατο του Γιώργου μέσα από την «Παροικιακή Χαραυγή».
Μερκά χρόνια αργότερα από το δίδυμο έγκλημα του ‘74 βρέθηκε ξανά κτυπημένη και η οικογένεια του Γ. Τσικουρή αφού το χωριό του, η Άσσια, βρέθηκε υπό τουρκική κατοχή ενώ ο πατέρας του Χρίστος Τσικουρής είναι ένας από τους 86 αγνοούμενους της Άσσιας.
Ο Γιώργος Ξάνθου Τσικουρή συγκαταλέγεται σήμερα ανάμεσα στο μακρύ κατάλογο των ηρώων του Λαϊκού Κινήματος της Κύπρου, μαζί με όσους αντιστάθηκαν στο πραξικόπημα και την εισβολή, τους Ε/κ και Τ/κ που θυσιάστηκαν στον αγώνα ενάντια στο σοβινισμό και στον εθνικισμό, τους Κύπριους κομμουνιστές που έπεσαν αγωνιζόμενοι με τις Διεθνείς Ταξιαρχίες στον ισπανικό εμφύλιο, τους ΑΚΕΛιστές πολεμιστές του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι καταξιωμένος σαν υπόδειγμα αγώνα, τόσο στη συλλογική συνείδηση της Αριστεράς όσο και στη συνείδηση του κάθε προοδευτικού Κύπριου και Έλληνα. Υπογραμμίζουμε όμως ότι η Πολιτεία έχει ακόμα το ανεκπλήρωτο χρέος να τιμήσει τη θυσία του Τσικουρή με τον τρόπο που του αξίζει.
Ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, απ’ αφορμή το ετήσιο μνημόσυνο του Γ. Τσικουρή, απέστειλε στην οικογένεια του ήρωα το ακόλουθο μήνυμα: «Ο Γιώργος Τσικουρής και η Αντζελόνι ξεκίνησαν από το Μιλάνο για να κάνουν μια συμβολική ενέργεια μπροστά στην Αμερικανική Πρεσβεία, ξεσκεπάζοντας έτσι μ’ έναν τρόπο θεαματικό τον σκοτεινό ρόλο των Αμερικανών στην υποδούλωση του λαού μας από τη στρατιωτική χούντα.
Ομως από ένα λάθος το αυτοκίνητό τους εξερράγη πριν προφτάσουν να απομακρυνθούν, με αποτέλεσμα να βρουν και οι δύο τραγικό θάνατο. Ο Γιώργος Τσικουρής εκτελούσε τότε αποστολή του Πατριωτικού Μετώπου, που από τις πρώτες μέρες της Δικτατορίας, με συνεχή δράση και με κάθε είδους ενέργειες, στόχευε να κρατάει ψηλά το φρόνημα του λαού, προετοιμάζοντας την τελική λύση: την απαλλαγή της χώρας απ’ την τυραννία.Σήμερα τιμούμε τη μνήμη του, καθώς και της φίλης μας από την Ιταλία και παραδίνουμε στις επόμενες γενιές το παράδειγμά του, που τον κατατάσσει στη χορεία των Μαρτύρων Ηρώων του ελληνικού λαού»
Ο Τσικουρής είναι για μας σήμερα πυξίδα πολιτικής, δημοκρατικής και ανιδιοτελούς δράσης για ιδανικά, τα οποία αξίζουν να αφιερώνει κανείς τα χρόνια της ζωής του. Ιδανικά που αξίζουν, στις κρίσιμες στιγμές, να δίνεις κανείς την ίδια του τη ζωή. Ο Γ.Γ. της ΕΔΟΝ Γ. Λουκαίδης στη σεμνή εκδήλωση που οργάνωσε και φέτος η ΕΔΟΝ στο χώρο όπου βρίσκεται η προτομή του ήρωα, παρά το άνοιγμα Κολοκάση, στη Λευκωσία σημείωσε: «Παράλληλα και εφόσον οι αιτίες που οδήγησαν το Γ. Τσικουρή έξω από την Αμερικανική Πρεσβεία όχι μόνο δεν εξέλειπαν αλλά η τερατώδης μήτρα που έφερε την δικτατορία στην Ελλάδα παραμένει καρπερή, το παράδειγμα του Γ. Τσικουρή θα συνεχίσει να μας καθοδηγεί στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του αγώνα των προοδευτικών, φιλειρηνικών δυνάμεων στην Κύπρο και στο κόσμο για την αντιμετώπιση της ιμπεριαλιστικής «νέας τάξης πραγμάτων» της οποίας ηγούνται οι ΗΠΑ και οι Νατοϊκοί σύμμαχοι της».www.proodeftiki-athinas.gr