Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΣΤΕΡΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ ΥΠΟ ΤΟ ΙΣΛΑΜ , 610-809 μ.Χ.

24grammata.com/ Μέση Ανατολή
γράφει ο Δημήτρης Σταθακόπουλος  Δρα Παντείου Πανεπιστημίου Δικηγόρου παρ’Αρείω Πάγω Μουσικολόγου

(Διαβάστε όλη την αρθρογραφία και τις επιστημονικές μελέτες του Δημήτρη Σταθακόπουλου στο 24grammata.com κλικ εδώ)

24grammata.com/ free ebook (κατηγορία επιστημονικές μελέτες)

[κατέβασέτο/ download]

A.Ο ΜΩΑΜΕΘ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ, 610-632

Στη Μέκκα, μια πόλη της Χετζάζης, ένας μεσόκοπος άνδρας , έμπορος με όχι και τόσο επιτυχημένη καριέρα, περιδιάβαινε απαρηγόρητος τους τραχείς λόφους έξω από την πόλη.
Αυτός ο άνδρας ήταν ο Μωάμεθ, που ξαφνικά το 610, άρχισε να βλέπει οράματα. Η έμμετρη απαγγελία αυτών των οραμάτων αποτέλεσε το «Κοράνι » του, δηλ. την « προς ανάγνωση απαγγελία» του, και με βάση αυτές τις εμπειρίες συσπείρωσε γύρω του μια κοινότητα – την λεγόμενα Ούμμα, δηλ. το «λαό του Αλλάχ». Μέσα σε είκοσι μόλις χρόνια, ο Μωάμεθ και η Ούμμα, εδραίωσαν τη θέση τους ως κυβερνήτες της Μέκκας , καθώς και της γειτονικής Μεδίνας ως κυρίαρχη ομάδα στην Αραβική Χερσόνησο.
Το κήρυγμα του Μωάμεθ και η κατοπινή άνοδος μιας νέας θρησκευτικο-κοινωνικής κοινότητας στον αραβικό κόσμο – του Ισλάμ, ως πλ΄γρες σύστημα/πρόταση ζωής – αποτέλεσε το τελευταίο, και πιο κρίσιμο, επεισόδιο στην ιστορία της ύστερης αρχαιότητας.

Γκραβούρα που απεικονίζει τον Μωάμεθ

Η ιστοριογραφία, έχει καταγράψει αρκετά για την Χετζάζη των αρχών του 7ου αιώνα σε σημείο τέτοιο που να μπορούμε να κατανοήσουμε , πως αυτή η ξαφνική εκπυρσοκρότηση δεν ήταν αταίριαστη με την κουλτούρα της Εγγύς Ανατολής. Οι κάτοικοι της Μέκκας και της Μεδίνας δεν ήταν διόλου πρωτόγονοι Βεδουίνοι. Οι πόλεις είχαν γνωρίσει μια ραγδαία ανάπτυξη μέσα από το εμπόριο και υποστηρίζονταν από συστηματικές γεωργικές καλλιέργειες. Διοικούνταν από ολιγαρχίες που αιφνιδίως ανακάλυψαν πως με τα καραβάνια τους είχαν γίνει οι μεγιστάνες του εμπορίου στην Εγγύς Ανατολή του 7ου αιώνα. Τα καραβάνια, με εμπόρους από την Μέκκα είχαν διεισδύσει στο Βυζάντιο και την Περσία, ενώ ακόμα και ο ίδιος ο Μωάμεθ , κάποτε είχε φτάσει βόρεια ως την Συρία. Οι γυναίκες των ανδρών αυτών καλλωπίζονταν όπως οι Περσίδες μπροστά σε μπρούτζινους καθρέφτες που εισάγονταν από την Κίνα, τραγουδούσαν και χόρευαν δημοσίως και δεν είχαν καμία σχέση με την μετέπειτα μουσουλμάνα γυναίκα του φερετζέ. Στην Μεδίνα, εβραϊκοί οικισμοί συνέδεαν τους Άραβες με την θρησκευτική ζωή της Ιερουσαλήμ και της Νισίβεως, ενώ στο Νότο, στην πιο εκλεπτυσμένη Υεμένη, την χώρα του καφέ, ο ιμπεριαλισμός του εκ της απέναντι όχθης Αφρικανού Αιθίοπα negus (βασιλιά) , είχε φέρει ένα είδος υπο-Κοπτικού χριστιανισμού σε μια απόσταση διακοσίων πενήντα χιλιομέτρων από την Μέκκα. Ακόμα και η Κάαβα (Ka’ aba) που ανοικοδομήθηκε γύρω στο 600, – κατά το πρότυπο μιας Αιθιοπικής εκκλησίας της Αιθιοπίας – , ίσως αρχικά περιλάμβανε και εικόνες της Παναγίας στη διακόσμησή της, μιάς και το Κοράνι αναφέρεται ειδικώς στην Παναγία ( βλ. Εδώ: http://www.24grammata.com/?p=6272 ) !!!
Όμως, παρ’ όλες τις ξένες επιρροές, η Μέκκα έμεινε έξω από τον πολιτισμό της Εγγύς Ανατολής. Οι γηραιοί πολιτικοί της, τήρησαν μια μελετημένα ουδέτερη στάση και οι κάτοικοί της κρατήθηκαν μακριά από χριστιανούς, εβραίους και Πέρσες, όντας προσκολλημένοι σ’ έναν ανεπτυγμένο τρόπο ζωής που τον μοιράζονταν με τους νομάδες Βεδουίνους. Ήταν περήφανοι γι’ αυτή την ζωή , όπως και για τον πλούτο της γλώσσας τους , που ήταν διαμορφωμένη από την επική ποίηση, αλλά και για έναν τρόπο ζωής προσδιορισμένο από την έλλειψη βιώσιμης εναλλακτικής λύσης σ’ ένα τόσο σκληρό τοπίο.
Ο Μωάμεθ έκοψε τους δεσμούς των κατοίκων της Χετζάζης με τις συνήθειες των φυλών, σπρώχνοντάς τους στην Περσική Εύφορη Ημισέληνο. Το μήνυμά του εξελίχθηκε σε μια διαμαρτυρία κατά του νομαδικού και «ελεύθερου» τρόπου ζωής των Βεδουίνων. Σπανίως θρησκεία έχει ορίσει τόσο αυστηρά τους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους οφείλει ο άνθρωπος να οργανώσει την ζωή του όσο το Ισλάμ και σπανίως επίσης έχει έρθει σε τόσο άμεση και μακρόχρονη ρήξη με ένα άλλο, εξίσου συγκροτημένο τρόπο ζωής, όπως έκανε το Ισλάμ με τις φυλετικές αξίες του προϊσλαμικού αραβικού κόσμου !!!
Στο αραβικό φυλετικό ιδεώδες κάθε άνθρωπος ήταν αυστηρά προσηλωμένος στις υποχρεώσεις του προς την φυλή. Η συμπεριφορά του ρυθμιζόταν από το φόβο μήπως ατιμαστεί για κάποια δημόσια παράλειψη, από την επιθυμία να κερδίσει τον έπαινο των συντρόφων του, από την ανάγκη να διαιωνίσει την ευγένεια της πατριάς του μέσα από εντυπωσιακές πράξεις γενναιοδωρίας, θάρρους, άμεσης εκδίκησης και γενικότερα από την αυστηρή τήρηση ενός πυκνού δικτύου υποχρεώσεων. « Το να είσαι άντρας » σήμαινε ότι ακολουθείς αυτό τον τρόπο ζωής.
Σε άκρα αντίθεση με αυτό το κοινοτικό ιδεώδες, ο μουσουλμάνος ήταν πλέον άτομο. Όλοι οι δεσμοί της ανθρώπινης κοινωνίας, όπως πίστευε ο Μωάμεθ, θα χάνονταν σαν σκόνη κατά την Τελική κρίση. Τότε οι άνθρωποι, σύμφωνα με τη διδασκαλία του, θα βρεθούν σε μια φοβερή μοναξιά, μακριά από τους συντρόφους της φυλής τους, χωρίς προστάτες, ακόμα και χωρίς συγγενείς. Σε αυτήν εδώ την ζωή ο μουσουλμάνος όφειλε να αυτοκυριαρχείται, όχι συντηρώντας ένα εύθραυστο «πρόσωπο» απέναντι στα υπόλοιπα μέλη της φυλής, αλλά οδηγούμενος από ένα ενδόμυχο, εσώτερο «φόβο», που θα ρίζωνε στην καρδιά του με τη σκέψη της κρίσεως του Αλλάχ. Η «καταισχύνη» δεν είναι πλέον μια οδυνηρή πληγή που δέχεται κανείς από την κοινή γνώμη της φυλής, είναι η προσωπική αγωνία της αποκάλυψης την Τελευταία Ημέρα. Ακόμα και το μουσουλμανικό ταμπού σχετικά με το αλκοόλ δεν ήταν και τόσο συνδεδεμένο με την επιθυμία ν’ αποφευχθεί η μέθη όσο με την έντονη μέριμνα να απαλειφθεί ένα παραδοσιακό κίνητρο δράσης. Γιατί ήταν διάχυτη η πίστη πως, στα ποτήρια τους, οι Άραβες άρχοντες άκουγαν «το αίμα να μιλάει». Μέσα από το κρασί, αναθυμούνταν τα κατορθώματα των προγόνων τους και αισθάνονταν πως ήταν ικανοί να διαιωνίσουν έναν αρχαίο τρόπο ζωής, πλούσιο, ευγενή και…[κατέβασέτο/ download]