Δεν πεθαίνω σαν χώρα

γράφει ο Απόστολος Θηβαίος

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Τώρα κάποιοι ζητούν τη συμφωνία. Εντός των 48 ωρών τονίζουν με νόημα, κοπιάζοντας να εξαντλήσουν κάθε πιθανότητα ακύρωσης της σημερινής, λαϊκής ετυμηγορίας. Οι πιέσεις που ασκούνται στην άμοιρη Ελλάδα εντείνονται. Το φίδι όταν ξεψυχάει τινάζεται και γίνεται πιο εχθρικό από ποτέ. Τίποτε λιγότερο δεν προσμένω απ΄όσους εώς σήμερα έδωσαν τα διαπιστευτήριά τους καλούμενοι να καθορίσουν όρους όπως πατρίδα, αξιοπρέπεια, συνείδηση. Φορείς εξ ονόματι δήθεν του λαού, προστάτες των εργαζομένων, ηγέτες των θρυλούμενων αναμορφώσεων, της κόντρα στο ρεύμα πορείας μπορείτε να περάσετε στον προθάλαμο της ιστορίας. Το τέλος σας προδιαγράφεται σκληρό, καθώς ένας ολόκληρος κύκλος μετεφηβικών συνδρόμων κλείνει απόψει οριστικά για την ελληνική κοινωνία. Η προπαγάνδα του παλαιού και αξιόμαχου ακόμη κράτους, τα έξαλλα μέσα της ενημέρωσης δοσμένα στ΄όργιο των εντυπώσεων, η απροκάλυπτη ανάληψη θέσης εκ μέρους φιλεργατικών φορέων όπως η ΓΣΕΕ και η ΟΤΟΕ, συνιστούν μερικά μόνο απ΄τα χαρακτηριστικά ορόσημα αυτού του δημοψηφίσματος. Όλοι οι παραπάνω, ανεξαιρέτως, θα πρέπει να εκλάβουν τ΄αποψινό, πάνδημο “όχι” ως μια εντολή επί προσωπικού. Το τέλος τους ήρθε φυσικά, όπως συμβαίνει σε κάθε γερασμένο οργανισμό. Αυτό το τέλος είναι που μπορεί να λυτρώσει την αχαρακτήριστη ανημποριά τους να στηρίξουν το σκοπό της ίδιας της ύπαρξής τους. Είμαι σίγουρος πως όσοι ενέπνευσαν τούτο τον τόπο από κάποιο άλλο μέρος απόψε , χαιρετούν το τέλος αυτής της κατάντιας.
Το ζητούμενο δεν είναι η συμφωνία. Δεν είναι τίποτε απ΄όλα αυτά που θέτονται απόψε στο προσκήνιο. Οι φίλοι μου και εγώ νιώθουμε απόψε λυτρωμένοι. Προλάβαμε να δηλώσουμε με τον πιο εμφατικό τρόπο της δυσαρέσκειά μας γι΄αυτόν τον σύγχρονο κόσμο, γι΄αυτήν την Ευρώπη που λίγη σχέση έχει με την αρχική της ιδέα. Για τη χώρα που ίσαμε τούτο τον αιώνα αλλάζει χέρια, εξαγοράζεται και εξαντλείται. Το ελληνικό δράμα τελειώνει. Όπως κάθε τραγωδία έτσι και αυτή διδάσκει την κάθαρση και την επιβάλλει ως τη μόνη διέξοδο στ΄ανθρώπινα. Ο ελληνικός λαός σε λίγες ημέρες θα γίνει δέκτης της ετυμηγορίας μιας ένωσης οικοδομημένης σε πήλινα θεμέλια, βασισμένης σ΄ένα κοινό νόμισμα που ποτέ δεν θα μπορέσει να συγκεράσει κουλτούρες και εθνικά χαρακτηριστικά. Το παράδειγμα της Ελλάδας επιβεβαιώνει πως όσοι ονειρεύτηκαν κράτη υπερεθνικά, με γλώσσα, πολιτισμό και ιστορία διστρεβλωμένη οφείλουν να παραδεχτούν την αποτυχία του σχεδίου τους. Κανένας λαός και σε καμιά φάση της ιστορίας του δεν είναι διατεθειμένος να παραχαράξει τους θεμελιώδεις, άγραφους νόμους της αυτοδιάθεσης και της αυτοκυριαρχίας.
Ίσως το άμεσο μέλλον να μας επιφυλάσσει πολύ σκληρότερες εικόνες. Ίσως να βρισκόμαστε ακόμη στο προοίμιο μιας νέας εποχής, με προοπτικές ευημερίας για τον πολύπαθο τόπο μας. Καθώς το φίδι θα τινάζεται γυρεύοντας για θύματα μιας άχρηστης εκδίκησης, οι φίλοι μου και εγώ θα νιώθουμε ολοένα και περισσότερο τη λύτρωση που συνεπάγεται η ομολογία της αλήθειας, αποφασισμένοι όσο ποτέ να φερθούμε όπως αρμόζει στους κατατετρεγμένους θεούς του χθες.
Δεν γνωρίζω αν, όπως λέει η κυρία Λυμπεράκη οι φτωχοί είναι ηλίθιοι, πάντως έχουν καρδιά, αντοχή και θάρρος. Αυτό που λείπει απ΄όσους απόψε θα΄πρεπε να μας απαλλάξουν οριστικά από την υποχρέωση, λόγω της πίστης μας στη δημοκρατία να ανεχόμαστε.
Τέλος, το παρόν αφιερώνεται στον συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη και τον τίτλο του σπουδαίου του έργου που απόψε διαψεύσαμε.