Γραμμές Τραίνου

Γραμμές Τραίνου

φωτογραφία: Γιώργου Πρίμπα

Στο τέλος του αιώνα το δέντρο ανθίζει και μέσα απ΄ το μικρό δωμάτιο εξέρχεται θριαμβευτικά ο σηματωρός. Νεότατος, με τη βαθιά μπλε στολή του, καθορίζοντας τις κατευθύνσεις των γραμμών, θέτοντας εαυτόν στην υπεράσπιση δυο παράλληλων γραμμών που δεν σημαίνουν θάνατο.
Τότε, την εποχή του θερισμού, με τ΄ οπλοστάσιο του ανέπαφο εδώ και αιώνες, ο σηματωρός απασφαλίζει στίχους και ποιήματα, ανασύροντας όλες ανεξαιρέτως τις θαμμένες πόλεις της Κορίνθου. Ο άνθρωπος αυτός, αυτή η μοναχική ταυτότητα που δεν ανιχνεύεται απ΄ το απαίδευτο μάτι, συνιστά την αφετηρία του λεγόμενου χρυσού αιώνα. Είναι ένας νέος αναρχικός, ένας θυμωμένος Αχιλλέας έξω απ΄ την κορνίζα του, κάποιος που μαθήτευσε στις αγροτικές, νυχτερινές τελετές και τώρα ζει μες στο χρώμα και την αίσθηση και το φως, δίχως μνήμη, σώζωντας χρώματα. Εκτρέφοντας μες στις φλέβες του ποιήματα και μοναξιές.

Απόστολος Θηβαίος