Je ne suis pas Charlie (Εγώ δεν είμαι Charlie)

 Je ne suis pas Charlie (Εγώ δεν είμαι Charlie)

γράφει  ο Μανώλης Δημελλάς

Διαβάστε όλη την εργογραφία του Μανώλη Δημελλά  στο 24grammata.com κλικ εδώ

Και ναι, σήμερα ξαναθυμήθηκαν όλοι τη λέξη αλληλεγύη και τον διεθνισμό, γινήκαμε τσάμπα μάγκες, αφού πρώτα τρομάξαμε, χεστήκαμε από τα αίματα και τα φονικά. Κάποιοι μάλιστα έκαναν εκείνες τις τρομερές αντιμεταβιβάσεις, είδαν πάνω στο γυαλί τους εαυτούς τους, ξεβράκωτους, γδαρμένους και κρεμασμένους στα τσιγκέλια σα τα σφαμένα γουρούνια. Έρχεται η σειρά μας;
Υστερικός Θεός να μας φυλάξει! Όλοι μαζί αδέρφια, να κάνουμε ένα γερό ντου, και να φάμε ετούτα τα καθάρματα.
Παρίσι, καρδιά της Ευρώπης, άτιμοι και άπιστοι τζιχαντιστές, έπιασαν και πάλι τα όπλα, τρομοκρατούν, σφάζουν αθώους, σκορπούν πόνο και φόβο. Όσα επίθετα κι αν κολλήσω στους δολοφόνους είναι λίγα.
Μα παράλληλα ο σπόρος της ισλαμοφοβίας όλο και θεριεύει, είναι αυτοί οι βρωμίλοι μετανάστες, που θα μας αρπάξουν τα σπίτια, θα ρημάξουν το βιός μας.
Εμείς οι δήθεν δημοκράτες, φανατικοί υπερασπιστές του ήθους και των ανθρωπίνων αξιών, δεν πειράζουμε ούτε μύγα και έχουμε ετούτα τα άχρηστα “αληταριά” να θέλουν και τα ρέστα.
Εκείνοι δεν έχουν ιερό, ούτε και όσιο, με συντροφιά ένα τσούρμο από Θεούς και τα ξαδέρφια του, κάτι μουσάτους προφήτες, κάνουν πλιάτσικο στο μικρό μας αμπελάκι! Κι εμείς, σαν ευάλωτες τρομαγμένες παρθένες, ούτε που διεκδικήσαμε ποτέ κάτι από τα χωράφια τους. Σίγουρα;
Εμείς δεν είμαστε που βλέπουμε τις μαντήλες και τις μπούρκες και χασκογελάμε για την ανοησία; Θέλουμε να διδάξουμε, να τους επιβάλλουμε τις αγνές αρχές μας.
Με τέτοιους λαμπρούς δυτικούς κανόνες ισότητας, είμαστε οι φιλευσπλαχνοι φίλοι, μπουκάρουμε στις πατρίδες τους, και σαν νέοι σταυροφόροι, θέλουμε να αρπάξουμε ότι λαμπυρίζει, έπειτα να μοιράσουμε μπιχλιμπίδια δημοκρατίας στους πρωτόγονους.
Άπιστοι Ισλαμιστές! Χορτάσατε μπόμπες, πάρτε τώρα δορυφορικές κεραίες και επίπεδες οθόνες υπολογιστών. Ρε εμείς θα σας κόψουμε τις ουρές, θα σας κάμουμε ανθρώπους!
Πόσες φορές είδαμε τις σφαγές στη Συρία; Για δείτε τι γίνεται σήμερα στη Λιβύη και λίγα χρόνια πιο πίσω, τα ίδια δεν έκαναν (και κάνουν) στο Ιράκ; Θυμάται κανείς τη Παλαιστίνη; Και για πείτε μου, με τι όπλα, ποιοι μισθοφορικοί στρατοί σουλατσάρουν ακόμη και σήμερα εκεί κάτω;
Όχι, Δεν είμαστε άξιοι ούτε για να κρατήσουμε ένα κερί για ετούτα, τα δικά μας νεκρά παιδιά.
Δεν είμαστε Charlie, εκείνοι ήταν ταλαντούχοι και στρατευμένοι, όχι ανόητα λούμπεν κοθώνια και ανίκανοι πολιτικοί νάνοι, με φαρδιά λαδωμένα επώνυμα στις μαρκίζες.
Στο Charlie γνώριζαν καλά το πρόστυχο παιγνίδι και προσπαθούσαν, έδιναν αγώνα, να ανοίξουν τα μάτια του κοσμάκη.
Από την πρώτη επίθεση που δέχθηκαν το 2011, έδειξαν το μοναδικό γιατρικό. Την τόλμη για ειρήνη!
Όσο κρατάμε σκοπιές μακριά, σε ξένη γη, δίπλα-μέσα στα σπίτια τους, θα βρίσκονται χίλιοι λόγοι για να κρατά ένας παγκόσμιος ξένος πόλεμος, με όλους εμάς υποψήφια θύματα…