Η έννοια της χρηστής απονομής της δικαιοσύνης και της δίκαιης δίκης στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Η έννοια της χρηστής απονομής της δικαιοσύνης και της δίκαιης δίκης στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Δρ. Ειρήνης Αρτέμη
ΜΑ & PhD Θεολογίας
Θεολόγος -Φιλόλογος

Διαβάστε όλες τις μελέτες της Ειρήνης Αρτέμης που δημοσιεύτηκαν από το 24grammata.com κλικ εδώ

24grammata.com/ free ebook (κατηγορία επιστημονικές μελέτες)
[κατέβασέτο]

ΑΘΗΝΑ 2014
ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Το αίτημα των ανθρώπων για αποδοχή από τις εκάστοτε εξουσίες κάποιων ανθρώπινων δικαιωμάτων με οικουμενική αποδοχή άρχισε να εμφανίζεται έντονα από την εποχή κυρίως του Διαφωτισμού. Στα νεότερα χρόνια και κυρίως μετά τις καταστροφικές συνέπειες του Β Παγκοσμίου Πολέμου, ανθρωπότητα είχε πια απόλυτη ανάγκη τη θέσπιση αυτών των Δικαιωμάτων. Έτσι η ίδρυση διαφόρων επιτροπών που έχουν παγκόσμιο κύρος, όπως ο ΟΗΕ κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα χάρτη ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτά έγιναν αποδεκτά από το σύνολο σχεδόν των πολιτισμένων χωρών. Ένα τέτοιο δικαίωμα που έχουν κυρίως θεσμοθετημένο τα κράτη της Ε.Ε. είναι το δικαίωμα σε μία δίκαιη δίκη.

24grammata.com/ free ebook (κατηγορία επιστημονικές μελέτες)
[κατέβασέτο]

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τα ανθρώπινα δικαιώματα μέσα από τους αιώνες

Με τον όρο ανθρώπινα δικαιώματα ορίζεται η δυνατότητα του ανθρώπου να ζει και να δραστηριοποιείται σύμφωνα με τους νόμους, με σκοπό να ολοκληρώνεται και να πετυχαίνει τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του σε όλους τους τομείς. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, λοιπόν, είναι τα δικαιώματα που απολαμβάνει ή πρέπει να απολαμβάνει κάθε άνθρωπος λόγω της ανθρώπινης ιδιότητάς του ανεξάρτητα από φυλή, εθνικότητα, θρήσκευμα και τόπο διαμονής.
Πρώτη φορά γίνεται αναφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα κατά την περίοδο του Διαφωτισμού. Με τον Διαφωτισμό είναι δυνατό να μιλήσουμε για ανθρώπινα δικαιώματα, όχι τόσο στην ευρωπαϊκή θεσμική ή καθημερινή πρακτική, στη ζωή της νομοθεσίας και της καθημερινής ζωής, αλλά περισσότερο σαν ένα νέο πολιτικό αγαθό που γεννήθηκε μέσα από πολύ πικρές ευρωπαϊκές εμπειρίες και εκφράστηκε από την ευρωπαϊκή διανόηση και σοφία της εποχής. Οι διαφωτιστές μίλησαν για δικαιοσύνη, ισότητα για όλους τους ανθρώπους, δικαίωμα στην εκπαίδευση, στην ανεξιθρησκία, στην κριτική σκέψη.
Το κείμενο, που σηματοδότησε την απαρχή για τη διασφάλιση ατομικών δικαιωμάτων και τη θέση φραγμών στην εξουσία, είναι η Magna Carta Libertatum (1215), η οποία απέβλεπε στον περιορισμό της αυθαιρεσίας του μονάρχη. Πολύ αργότερα ακολούθησαν η Habeas Corpus Act (1679) και το Bill of Rights (1689) που ενίσχυσαν τις εγγυήσεις του ατόμου απέναντι στην κρατική εξουσία1. Τα κείμενα αυτά αποτελούν βασικούς σταθμούς μιας μακράς πορείας, μέσα από την οποία οδηγηθήκαμε στην προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Σ’ αυτή την ιστορική φάση δεν είχαν πάντως διαμορφωθεί οι συνθήκες που θα επέτρεπαν την προώθηση της δημοκρατίας. Είναι εύλογο λοιπόν να γίνεται ακόμη λόγος για υπηκόους και όχι για πολίτες2. Καθοριστική προς την κατεύθυνση αυτή ήταν η συμβολή του…

24grammata.com/ free ebook (κατηγορία επιστημονικές μελέτες)
[κατέβασέτο]