Φωτογραφικό οδοιπορικό του Γ. Πρίμπα στην οδό Πειραιώς

ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ

δείτε το οδοιπορίκό του Γ. Πρίμπα σε μορφή pdf

Αυτά τα παλιά εργοστάσια που πεθαίνουν αργά στην Αθήνα και αλλού, αυτά, λοιπόν, περισσότερο από κάθε τι άλλο, μου θυμίζουν τις νεκρές ηρωίδες της λογοτεχνίας. Την Ρηνούλα και άλλες ωραίες και ευγενικές μορφές μιας πόλης που αρνείται για πάντα την ιστορία της. Αυτή η παλιά επιγραφή είναι γραμμένη από χιλιάδες χέρια, καρφωμένη σε πέτρες, ανεμίζει μέσα απ΄ τα σπασμένα τζάμια, όπως οι σημαίες, σ΄ εκείνα τα παράθυρα που κάποτε με κοίταξες. Η καινούρια υψικάμινος του φόντου, που εγκαινιάζεται απ΄ τις ηγεσίες είναι τ΄ ορόσημο για το απογευματινό ραντεβού μιας μικρής που μετρά τις μέρες της με βροχές, με πέτρες και αποστάσεις.
Τα μεσάνυχτα τα παιδιά θα ζωγραφίσουν την πρόσοψη του παλιού εργοστασίου. Με ροζ, και ωχρά σύννεφα και τα καλλιγραφικά, τ΄ αταυτοποίητα ψευδώνυμα.
Και ίσως στην ξαφνική, εκείνη απώλεια μιας κατεύθυνσης ένα ξέφρενο βράδυ Σαββάτου, ίσως βρεθείς και εσύ εμπρός στους παλιούς ναούς με τα συρματοπλέγματα, σε μια αναπαράσταση της αρχιτεκτονικής των υφαντουργείων και των στρατοπέδων. Με μια Ρηνούλα, χλωμή, που γυρεύει δεκαετίες ν΄ αναγνωρίσει μια φωνή, καρφωμένη στο μεσαίο παράθυρο του ναού, κάτω απ΄ την ανεμική που ζωντανεύει τα σινεμά και φυλά μικρά χελιδόνια.

Απόστολος Θηβαίος

δείτε το οδοιπορίκό του Γ. Πρίμπα σε μορφή pdf