Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ. Για τον Πέτρο Δαμιανό

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ
Για τον Πέτρο Δαμιανό

Το άρθρο παρουσιάζεται από τον Απόστολο Θηβαίο και στο 24grammata.com Web Radio εδώ

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Είθισται ο χρόνος να προικίζει τους ανθρώπους με ψυχραιμία. Να βαθαίνει την εκτιμήση και την κρίση τους για ένα πρόσωπο ή ένα γεγονός. Αυτός, λοιπόν ο ίδιος χρόνος προσδίδει στα πράγματα, τα πρόσωπα και τις απόψεις μια συνειδητή και διαχρονική αξία. Αυτή η προσωπική διαπίστωση αλλά και μια εμμονή, μια ευχή καλύτερα να επανερχόμαστε πιο ώριμοι σ΄ένα γεγονός που μας δίχασε, επιβάλλει την επαναφορά στην περίπτωση του νεαρού Ρωμανού. Που σ΄αυτό το άρθρο θέλω να είναι μόνο τέτοιος και ουχί ένα πρόσωπο βγαλμένο απ΄την αστική μυθολογία του Βελβεντού.
Η λύση είχε δοθεί απ΄τον Πέτρο Δαμιανό που δικαιώνεται περισσότερο με την υψηλή διάκριση της ακαδημίας Αθηνών στην ετήσια απονομή της. Θα συνοδεύω εγώ τον σπουδαστή, είχε δηλώσει τότε με παρρησία και αυτοθυσία ο άνθρωπος αυτός, πάντα πίσω απ΄τους απελπισμένους γονείς, στο δεύτερο πλάνο. Όμως η ελληνική κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να εμβαθύνει, να διακρίνει όλους τους όρους μιας σύνθεσης. Δεν ήταν σε θέση να λειτουργήσει με μια άρρητη συμφωνία, με διάθεση συγχώρεσης που είναι πιο εύκολη υπόθεση απ΄την ίδια την πράξη. Ακόμη να συμφιλιωθούμε, λοιπόν με την αμαρτία όπως την διέσωσε η Ζωή Καρέλλη. Η ηθική ορμή μας αφιλτράριστη, παντελώς σπασμωδική στάθηκε κάτω απ΄τις περιστάσεις. Η δικαιολογία που πρότεινε ο Πέτρος Δαμιανός απέμεινε ανεκμετάλλευτη, προικισμένη μ΄όλα την δυνατή αντίθεση που μας χαρακτηρίζει. Αδυναμία, ανικανότητα, άγνοια, απανθρωπιά, αμηχανία.
Η βράβευσή του έρχεται να επιβεβαιώσει την αφέλεια μιας ισχνής , στην ουσία της πλειοψηφία που διέπεται από αμετροέπεια, ευκαιριακό πάθος, αποκρουστική αυθαιρεσία. Η στάθμη των δυνατοτήτων μας καθιστά αναγκαίο το νομοθέτη, το θρήσκευμα ή κάθε άλλη προσδιοριστική σημασία. Έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ένα όριο ηθικής ανοχής, τόσο μικρό και αδιάφορο απέναντι στην σημασία της επικαιρότητας.
Η δήλωση του καθηγητή Πέτρου Δαμιανού δεν αφορά μια απλή καταγραφή αλλά τη σηματοδότηση ενός ευρύτερου ζητήματος, ευαίσθητου, που επέβαλε απ΄την πλευρά μας εξαρχής την ενασχόληση, την αναγωγή σε προτεραιότητα.
Άραγε ανάλογοι Δαμιανοί θα προκύπτουν κάθε χρόνο και άραγε η ακαδημία θα διατηρεί τόσο και τέτοιο ένστικτο; Άγνωστο, για τις ταχύτατες και ευμετάβλητες κοινωνίε τίποτε δεν είναι απίθανο, καμιά εκδοχή. Μπορούμε να είμαστε τα πάντα, ζώντας και ξαναζώντας τα λάθη ή τις δυνατότητές μας. Το βέβαιο είναι πως ο Ρωμανός έμμεσα και ο Πέτρος Δαμιανός αφοπλιστικά προχώρησαν στην αίθουσα των εκδηλώσεων της ακαδημίας, συνοδευόμενοι απ΄τους εκατοντάδες συμμαθητές και μαθητές αντίστοιχα, σε μια υπόμνηση υπεύθυνης στάσης, που μας διδάσκει. Ο ίδιος ο θεσμός, σε μια ευαίσθητη φάση της κοινωνικής μας ιστορίας, επαναφέρει καμιά φορά αξίες και ξεχασμένα μεγέθη.