ΝΑ ΣΟΥΝ ΕΔΩ ΚΥΡ ΜΕΝΤΗ

ΝΑ ΣΟΥΝ ΕΔΩ ΚΥΡ ΜΕΝΤΗ
Μποστ, 13/12/1995

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Ο ναφτοπές, Ερωτόκριτος και Αρετούσα, Ο Ερωτόκριτος παίζων μπουζούκι και η Αρετούσα διαβάζει τον Ερωτόκριτο. Κείμενα σατιρικά της νεοελληνικής πραγματικότητας με υπονοούμενα για πρόσωπα και πρακτικές στη μεταπολεμική Ελλάδα. Σκίτσα και φιγούρες και πνευματώδεις λεζάντες ενδεικτικές του κλίματος και της πολιτικής επικαιρότητας, όπως τη συγκράτησε η εποχή και οι φωτισμένοι εκφραστές της ψυχολογίας της. Διότι σε αυτούς ανήκει ο Μποστ , ο κατά κόσμον Χρύσανθος Μποσταντζόγλου της Ανεργίτσας, του Πειναλέοντος και τόσων άλλων εμβληματικών μορφών που προέκυψαν απ΄τη γραφίδα του του σπουδαίου, κωνσταντινοπολίτη δημιουργού. Η έννοια της καλλιτεχνικής δημιουργίας βρίσκει την πιο ολοκληρωμένη εκδοχή της σε πρόσωπα όπως ο κυρ Μέντης. Σε μορφές δηλαδή που συνέλαβαν τοι σφυγμό της ελληνικής πραγματικότητας, αντλώντας αποσταγματικά απ΄αυτήν τον παλμό και τα ειδικά χαρακτηριστικά της.
Ο καθωσπρεπισμός, η ημιμάθεια, τα ηθικά πρότυπα μιας ολόκληρης εποχής στηλιτεύονται από την πένα και την εικαστική πρόταση του Μποσταντζόγλου. Καθώς η σύγχρονη, ελληνική πραγματικότητα ωριμάζει σ΄ένα περιβάλλον πρωτοφανούς ευμάρειας, μορφές όπως ο Μποστ κατορθώνουν με κείμενα, γελοιογραφίες, εικονογραφήσεις και επισημάνσεις να προσδιορίσουν τα πλέον χαρακτηριστικά στοιχεία αυτής της ιδιόμορφης ψυχολογίας.
Ηρακλής μαινόμενος, Αιγαίον αφτό το άγνωστο, το επάγγελμα της μητρός μου και άλλα κείμενα του Μποστ επιβεβαιώνουν την πολύπλευρη οπτική του Έλληνα δημιουργού. Ανορθόγραφα, αιρετικά κείμενα που αποτυπώνουν την εμπλοκή του Μποστ με ζητήματα όπως το γλωσσικό ή τους εκπροσώπους μιας εγχώριας, πνευματικής παραγωγής, μ΄ευρωπαϊκή ανατροφή που επιστρέφουν στη χώρα καθιερώνοντας τα όρια του νέου ελληνισμού. Σκίτσα μ΄αναφορές στην επικαιρότητα, προκλητικά, ικανά να μετασχηματίζουν τα κρυφά μηνύματα της πραγματικότητας και να συμβολοποιούν τους επίκαιρους κώδικες. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως τα διακοσμητικά στοιχεία στα σκίτσα και τα κείμενα του Μποστ άλλο σκοπό δεν έχουν παρά να λειτουργούν σ΄ένα επίπεδο πνευματικό και πνευματώδες την ίδια στιγμή, ικανά να συνοψίσουν το βασικό περιεχόμενο.
Ο Μποστ με τη δημιουργική του παρέμβαση εισάγει τη λειτουργία ενός νέου μέσου για την ελληνική, κοινωνική ζωή, με σημαντικότατους συνεχιστές στις μετέπειτα περιόδους. Οι στρογγυλοπρόσωπες μορφές του, με τη χαρακτηριστική αίσθηση της ηρεμίας και τις ελαφρώς διογκωμένες και καθαρές συνάμα όψεις προσωποποιούν τόσους και τόσους χαρακτήρες απ΄την πνευματική, ελληνική παράδοση, καθιστώντας πιθανή τη διαδραστική σχέση των Ελλήνων με τις ποικίλες αφορμές ενός σπουδαίου, πνευματικού πλούτου. Πολύχρωμοι, πλαστικοί, έξω απ΄τα όρια του έργου που τους γέννησε ή τους διαμόρφωσε λειτουργούν ως μια υπόμνηση του εσωτερικού μας εαυτού που παραμένει προσηλωμένος στις ίδιες αξίες , με μια έκδηλη αμηχανία εξαιτίας των χαμένων δεσμών του σύγχρονου ελληνισμού με τις ποικίλες κοιτίδες του. Ο Μποστ επισημαίνει όλα αυτά με την αναπαράσταση και μόνο, προσδίδοντας στα είδωλα μια σημασία μεγαλύτερη απ΄αυτή του συμβόλου. Σε μια παράφραση των διαπιστώσεων του Ντε Μικέλε για τις καλλιτεχνικές περιόδους, θα μπορούσαμε να πούμε πως η μοντέρνα, ελληνική πραγματικότητα δεν γεννήθηκε απ΄το νόημα και το περιεχόμενο του ελληνικού, πολιτιστικού παρελθόντος, αλλά από την κατάρρευση ακριβώς αυτών των αξιών. Ίσως έτσι να ερμηνεύεται κυριολεκτικά η βαθιά μελαγχολία και τα γυάλινα μάτια της Αρετούσας που τόσους και τόσους αιώνες τιμά την ίδια αγάπη, τον ίδιο έρωτα.
Συνοψίζοντας την καλλιτεχνική προσφορά του Μποστ στην αιωνίως επαρχιακή Ελλάδα και μιμούμενοι τη σχολή που καθιέρωσε η οπτική ενός σπουδαίου καλλιτέχνη, οραματιζόμαστε τη γηραιά, ελληνική δημοκρατία καθώς νυμφεύεται αισίως ένα εκ των πλέον γνήσιων τέκνων της ελληνικής, πολιτικής ιστορίας της Κορίνθου. Εν μέσω ποδοκροτημάτων και ανακουφίσεων, μακριά απ΄όλους εκείνους τους τρυφερούς ιέρακες, που μ΄επιμονή πρωτοφανή κατά καιρούς την πλεύρισαν η γηραιά αυτή κυρία καλλωπίζεται μόνη μες στα μπαρόκ σαλόνια, ρωτώντας για ένα ραντεβού, για μια υπόσχεση, ανάμεσα σε κάδρα άλλων εποχών, ανήμπορη και ερωτική, παρά τις τόσες δεκαετίες του καταπονημένου σώματός της και τα ονόματα τόσων και τόσων αδελφών και ονείρων που απέμειναν χιμαιρικά, καθώς συμβαίνει πάντα στις φτερουγικές μορφές , στα λόγια τα μεγάλα και τα ωραία. Η δεξίωση θα λάβει χώρα στους κήπους της προεδρικής αυλής, ανάμεσα σε ρυθμούς φτιαγμένους απ΄την κιμωλία του κυρ Γιάννη, με προεξέχοντα αυτόν της Κορίνθου, προς τιμήν του γαμβρού. Τίποτε σχετικό με γάμους λαϊκούς, με καρολόγους, μικροπωλητές και θαυματοποιούς που ως είθισται συρρέουν πάντα σε δράματα και δρώμενα εντόπιας καταγωγής.