τα ασανσέρ ανεβαίνουν άδεια

ΤΑ ΑΣΑΝΣΕΡ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΑΔΕΙΑ.

γράφει η Μαρία Βούλγαρη
Καλημέρα σε όλους…
Σήμερα σηκώθηκα μετά από τρία χρόνια ακινήσιας στον καναπέ…και αυτό γιατί το ύφασμα έχει φθαρεί και θέλει αλλαγή. Μετακινήθηκα στην πολυθρόνα που είχα αγοράσει τις καλές εποχές, με το καταναλωτικό δάνειο που είχα πάρει για να εξοφλήσω τις πέντε πιστωτικές μου. Τα χρόνια πως πέρασαν δεν το κατάλαβα…πραγματικά. Από δίπλα μου πέρασαν μνημόνια, εφαρμοστικοί νόμοι,euro groups,οίκοι υποβάθμισης, άνεργοι, διαδηλωτές, ματ, χημικά, κάδοι με ουρά πεινασμένων διπλανών μου,άδεια πιάτα,οικονομίες για τα γεράματα που χρησιμοποίηθηκαν στην νεότητα κι άλλα πολλά …καλά ήταν…κάθε μέρα περνούσε με κάτι καινούργιο…ξέχασα πως ήμουν όταν εργαζόμουν…δεν παραπονιέμαι…καλά είμαι…μια χαρά.
Καμιά φορά , μόνο, σκέφτομαι πως ο θάνατος από βλακεία δεν είναι μαρτυρικός για να αγιάσω και τα ασανσέρ για τον όποιο «παράδεισο» ανεβαίνουν άδεια…