εντυπώσεις από τον καθρέφτη της Σύλβια Πλαθ

24grammata.com/ ιστορία της Λογοτεχνίας

ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ
ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΤΗΣ ΣΥΛΒΙΑ ΠΛΑΘ

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Η Σύλβια απόψε θα μας γνωρίσει τον άλλο της εαυτό. Εκείνον που κατοικεί πάντα μες στα σπίτια, χρόνια τώρα, σε γωνιές απροσδόκητες, τυφλές. Μια Σύλβια νερένια, με το πρόσωπό της πίσω απ΄τις καταιγίδες.
Αυτή η Σύλβια μισεί όλου του κόσμου τα παράθυρα, λένε. Και είναι στραμμένη πάντα εντός της, με κομμένη την ανάσα. Θυμίζει μια μικρή Περσεφόνη, χαμογελαστή, στην αρχή του καλοκαιριού, που πλέκει τις φωλιές της πλάι στους κυματοθραύστες.
Η αποψινή Σύλβια δεν έχει προηγούμενο. Φέρεται με μια φυσικότητα που μας αφήνει όλους αμήχανους. Το πρόσωπό της, ήμερο, μ΄αυτοπεποίθηση μας κοιτάζει ίσια στα μάτια προκαλώντας φόβο. Τριγυρνά μες στους διαδρόμους, κρατώντας το φουστάνι της στα χέρια, ψιθυρίζοντας τ΄όνομα του μικρού της αγοριού. Σ΄όλους τους καθρέφτες φέγγει ένα πολύ γνώριμο πρόσωπο. Μας παρακινεί να την ακολουθήσουμε καθώς βαδίζει μες στ΄αραιά περιβόλια της αγαύης.
Και τότε, τότε γίνεται επιτέλους το θαύμα και οτιδήποτε φανταστήκαμε, καταστρέφεται. Η Σύλβια χαμηλώνει αισθαντικά και ολόκληρη η λίμνη βάφεται γαλάζια μες στο μέσον της νυκτός. Κρατά τα πρόσωπά μας στην αγκαλιά της, σαν βρέφη. Εμείς προλαβαίνουμε κάτι να συλλάβουμε απ΄την όψη τους. Μα τα πρόσωπα, τα νερά, οι μικρές Περσεφόνες γκρεμίζονται αδιάκοπα, χάνουν και κερδίζουν τη μορφή τους. Ίσως γι΄αυτό η Σύλβια δεν αντέχει και φέρεται αρρωστημένα όταν ανακαλεί ξανά στη μνήμη της όλες τις ηλικίες. Η Σύλβια που απειλείται από τους εραστές ιχθύες, η Σύλβια που περιφρόνησε για πάντα ανθρώπους και φεγγάρια, και αφετηρίες σωματικές. Με τη στυγνή της λογική, διαυγής, σαν να μην υπήρξε ποτέ μες σ΄αυτήν την πόλη επιδίδεται στην ύλη της μιμήσεως. Το φόρτε της Σύλβια είναι όταν προφέρει σπασμένο τ΄όνομα της ή εκείνες οι στιγμές που μελαγχολεί στ΄αληθινά, λησμονώντας τη σκηνή και την αποφασιστική σημασία μιας προδιαγεγραμμένης κίνησης. Αραδιάζει επαγγέλματα και εντυπώσεις από τόσα χρώματα πεθαμένα. Κανείς δεν μπορεί να την βοηθήσει.
Η αποψινή Σύλβια μας έχει καθηλώσει. Στο θάρρος της θα προσευχόμαστε όλη τη νύχτα. Οι χρησμοί που τόσα χρόνια μας συντάρραξαν επιτέλους ερμηνεύονται. Κάτω απ΄το φως του γκαζιού ονομάζονται ξανά τ΄άστρα και οι εποχές.
Η Σύλβια, λένε εμπρός στους καθρέφτες αποκτά όψεις ζωώδεις ή λάμπει τόσο που χάνεται το πρόσωπό της. Εμείς τίποτε τέτοιο δεν έχουμε μαρτυρήσει. Ταραγμένοι προσπαθούμε να ξεχάσουμε τον κατακλυσμό. Στις τέσσερις γωνιές των εγχειριδίων μας φέγγουν οι λεπίδες. Ο φόβος μας εξελίσσεται σ΄ένα βαθμό πέρα απ΄τη φαντασία. Η Σύλβια πορσελάνινη, θραύσματα στους καθρέφτες, αχνός, ιταλικός υδράργυρος η Σύλβια. Εκείνη τη νύχτα που θα δει ακέραιη τη μορφή της θα παρατήσει για πάντα τα ποιήματα. Θα εισβάλλει στον καθρέφτη φθάνοντας πιο κοντά από ποτέ. Η Σύλβια άλλωστε δεν στερήθηκε ποτέ το θάρρος.
Υποσχόμαστε Σύλβια πως δεν θα σε ξεχάσουμε. Πως την ιστορία για την καρδιά του κοριτσιού που κερδίζεται μες στα παλιά γυαλικά, μεθυσμένη από λύπη, εκπληρώνοντας τις καθημερινές μας επιθυμίες θα την κάνουμε τραγούδι, αίσθημα λαϊκό.
Οι εντυπώσεις απ΄την Σύλβια δεν θα μπορούσαν να κρατήσουν περισσότερο. Ίσως κάποιος χάσει τη φωνή του.Θα την θυμάμαι λοιπόν μ΄όλη την τρυφερότητα του κόσμου. Μια ηρωίδα του Νταλί που αναμετρήθηκε με την πατρική εξουσία και έσπασε για μια μόνο στιγμή, στ΄απόγειο του ρυθμού της.