«Tο βιβλίο της Mελανθίας»

μελανθιας καλοκυρη 24γραμματαjpg

24grammata.com – σύγχρονοι λογοτέ

Οπισθόφυλλο
Μελανθίας επιτύμβιο
Του Δημήτρη Καλοκύρη

 

«Tο βιβλίο της Mελανθίας» είναι ένα κατάστιχο διαρκές, εμφανώς ψευδεπίγραφο, με νύξεις όμως ανεμολογίων, μουσικές εγκάρσιες, δυτικές και βαλκάνιες, βλακώδεις εικασίες, ασυνήθιστες προτροπές και λυρικές παρατηρήσεις της ανατολής περί των πετρωμάτων.

Φαίνεται γραμμένο από γυναίκα μεσίστια, ικανού αναστήματος, καστανή και φιλόστοργη ενδεχομένως, (που είχε περιέλθει τα σαράντα κύματα του Ερωτα και της κατά κόσμον Mαντικής), λεγόμενη Mελανθία, ως είθισται, μητέρα του άλλοτε Kακού Aέρα τυγχάνουσα, ενός επικού δηλονότι ερείπιου του Aγώνα, πλην όμως από το χεράκι της γραμμένο το παρόν δεν είναι, αλλά από Ξένο Δάκτυλο, τουτέστιν από μηχανές, που εξηγούν τα ανθρώπινα με το συν και το μείον ακαταπαύστως. Eξ ου και προηγείται Eπιτύμβιον όπου παρατάσσονται ορισμένα από τα προαναφερθέντα κύματα υπό μορφήν πολισμάτων και οικισμών.

Eν ολίγοις το όλο ποίημα περιγράφει το γίγνεσθαι από την πλευρά των ερωτευμένων, διά στόματος γυναικών που γνωρίζουν από στήθους μεν τον Συναξαριστή, αλλά προσεύχονται στον Kαζαμία εντέλει. Που ανάβουν το καντήλι για να φέξουν τον αστρολάβο της μοίρας επαρκώς. Που ντύνονται παθητικά για να γδυθούν στις λάμψεις. Που συλλαβίζουν τις εποχές για να εκκενώσουν τα όνειρα.

Tο έργο οικοδομήκαλοκυρης 24γραμματαθηκε απάνω σε πεντάγραμμο και παρασημαντική ομού, ήτοι αξιολογώντας τα φθογγόσημα και τα ηχητικά κλειδιά που περικλείουν οι λέξεις, π.χ.:

Φαντάζονται πως ερωτεύονται ψυχές
αγριεμένες από θυελλώδεις ορτανσίες
πλην μόνο σχήματα καμπύλα και τριγωνικά
μάτια που ανεβάζουν τρικυμίες
και ζωγραφιές στο βλέφαρο οι άντρες ονειρεύονται
βεγγαλικά και ωραίες πεταλούδες.

«Tο βιβλίο της Mελανθίας» περιλαμβάνει επίσης δύο «Επίμετρα» με εξηγήσεις και αποσπάσματα από συγγράμματα παλαιά και πολύπλευρα, που εξιστορούν σε λόγο πεζόφραστο «Tα κατά Λέοντα και Mελανθία» διαδραματισθέντα συνοπτικώς και συσκοτίζουν λαμπρότατα τα εν καιρώ πεπραγμένα, καθώς και στοιχεία νεότερα από τη ζωή και το τέλος τού Aέρα στο πηγάδι του φωτός.
6

Η σκορπίνα Οκτώβριο θα βουτά στα ρηχά
και στο βραχιόλι σου χαλίκι
της Ερυθράς να έδενες θαλάσσης.

Στη δαγκάνα του έγχορδου
μία φλέβα ασημί.

Στις εννέα, χαράματα, εορτές˙

ώστε αν έρθει γράμμα σήμερα
σημαίνει πως τα έσοδα λιγόστεψαν
και το γένος θα αλλάξει κυβερνήτες.

Να προσέχεις τον γενειοφόρο
με το μετάλλινο άστρο στο μάτι
που κατεβάζει στους στρατώνες
νηστικός από τον ώμο το συσσίτιο!
κοιλόπονοι στους ανθρώπους
θερισμός στα κατοικίδια.

Αν φουντώνουν στα γυάλινα
μακρινές αστραπές σαν αράχνης
οι καρποί θα χαλάσουν
ακρίδα θα μασήσει τα γεννήματα
θα ακριβύνουν όσπρια και κηπευτικά.

Αρα νύφη αν δεις και σου σφίγγει τα δάχτυλα
να κρατήσει τη νύστα

και να κάνεις νυχιές στον αντίχειρα
νήμα αόρατο πλέκοντας
με ανθρώπους σκοτωμένους βαθιά
στα νησιά του μυαλού της

όλα (αρραβώνες και γάμοι, βαφτίσια, μνημόσυνα)
θα πάνε τελικά στο βρόντο.

Γιατί όμως;

-Φεύγεις ή έρχεσαι;
-Είσαι ερώτηση ή απάντηση;

 

10

Διαυγής Φεβρουάριος.
Σκουλαρίκι αν έχεις βαρύ
να το δώσεις αμέσως στον έμπορο
μήπως και ξαστερώσει το λάδι
μέσα στα ψίχουλα της φωνής

γιατί ο άσπρος αέρας
κακά μαντάτα για τους γεωκτήμονες
και του κλήρου την καταβόθρα θα εννοεί
που βρυχάται απαθής στη σολέα.

Καλοκαίρι ανάρπαστο
θα ξεσπάσει στο νότο.

Αν κουνηθεί το φρύδι σου ανεξήγητα
πυρκαγιές μακριά και κακία σαν τη χάλαζα
από την πέρα ήπειρο καταφθάνει
με τους σκοτωμένους ομογενείς.

Επειδή και το αίμα
-όπως το γέλιο κι ο πόλεμος-
είναι των ανδρών επιφώνημα
για να ξεφεύγουν την πλεξίδα της φωνής σου
και του στήθους σου την ελεύθερη αγκαλιά.

Γι’ αυτό στα πένθη τυλίγεις τα λόγια τους
και δένεις πίσω σφιχτά το μαλλί
όταν γονατίζεις τις Παρασκευές
θρηνώντας, τάχα, τον αγέννητο επιτάφιο.

Γι’ αυτό παραδίδεσαι στον σεντόνι του
σε μια λίμνη του ιδρώτα αλφάβητα
με το μέλλον προσκέφαλο παγωμένο.

Αρκεί να ξέρεις πως τα γέλια και ο πόλεμος
είναι η πιο παλιά πατρίδα των ανθρώπων.

 

(επιλογή ποιημάτων από την έκδοση “Το βιβλίο της Μελανθίας”, εκδόσεις Αγρα, 2006) www.e-poema.eu