Λίγα λόγια για τα “Μικρογραφήματα” του Πέτρου Τσερκέζη

Free ebook- 24grammata.com εδώ θα διαβάσετε τα “μικρογραφήματα”του Π. Τσερκέζη

ΟΣΑ ΔΕΝΤΡΑ ΕΧΕΙ Τ΄ΑΛΩΝΙ, ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
ΠΕΤΡΟΣ ΤΣΕΡΚΕΖΗΣ

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Διαβάστε όλες τις επιφυλλίδες του Απόστολου Θηβαίου στο 24grammata.com κλικ εδώ

Κάποτε θα γνωρίσεις τις λογοτεχνίες, θα συναντήσεις τους μεγάλους πρεσβευτές, όσους παρέχουν στο λόγο την ιδανική και ακέραια μνήμη του. Όμως τον τόπο, το μέρος με τις πέτρες του και τους νεκρούς δεν θα το βρεις ποτέ. Η μεγάλη τέχνη της ζωής υπακούει στο νόμο του προσκυνήματος. Σ΄όλο το μήκος της ζωής είναι οι τόποι που θα δεις προσευχητάρια και τα παρηγορητικά εικονοστάσια παλαιών, εθνικών οδών.
Ο Τσερκέζης είναι απ΄εκείνο το μέρος. Που ανήκει, ίσως κοντύτερα απ΄όλα στο παλιό, δωρικό πνεύμα. Τα βότσαλα κάτω απ΄τη γλώσσα του ποιητή, η τραχιά, ανθρώπινη φύση στην καλύτερή της μορφή. Είναι ασυγκράτητος ο Τσερκέζης, είναι τόσα πολλά εκείνα που είδε και πώς να μην τα πει. Το υλικό του είναι αποσπάσματα βίου, φωτογραφίες απ΄τις σκηνογραφίες των καθημερινών μυστηρίων. Γεννήματα διακριτικών αφορμών. Είναι αισθητικός ο συγγραφέας Τσερκέζης γιατί καθώς θυμάται παθαίνει και ο ίδιος την εξάντληση, την απόσταση από τις αρχικές καταβολές. Συμβαίνει οπτικός και άλλοτε πάλι, ως πειστική εκφώνηση ο ήχος των οικισμών πάνω απ΄την Κόνιτσα, τα μέρη των τεχνιτών και τα βουνίσια μονοπάτια. Και ως εκεί που σβήνει η πέτρα φωνές αντικριστές.
Το μοιρολόι που ορίζει την ακουστική του τ΄αφήνουμε απλησίαστο. Είναι σαν δοκιμάζει κανείς να ερμηνεύσει τις αυθεντικές εκφράσεις του λαού. Τον τρόπο με τον οποίο συναινεί στο μερίδιο του δράματος, όπως του αναλογεί. Η πίστη της υπομονής, της εγκαρτέρησης, της αντοχής, συνθέτουν το δόγμα του Τσερκέζη. Αυτά όλα μεταγγίζονται στο σώμα του κειμένου ακριβώς όπως βιώθηκαν στη μακρά και ασύλληπτη, καθημερινή εμπειρία. Στον κύκλο της, στην κατάρα της επανάληψης, της ερήμωσης και της επιστροφής, καμιά στιγμή δεν χάνεται, σ΄αυτό το σχήμα. Άκουσε τις γυναίκες, μισό αιώνα στο ίδιο μετερίζι, με τη μαιναδική πια σοφία ενός άλλου καιρού, πελώριες, συντριπτικές σκιές. Τέτοια πράγματα διεγείρουν τον Πέτρο Τσερκέζη. Μονάχα εκείνος που δεν ακούει τα λυπημένα τραγούδια, που δεν πιστεύει στη γλώσσα της νύχτας, μονάχα αυτός δεν θ΄ακούσει τις φωνές. Δεν θα υποψιαστεί τα σύμβολα της προσωπικής εμπειρίας, εκείνης που ολοκληρώνει λέξη προς λέξη το γραφικό χαρακτήρα του Τσερκέζη.
Βαθμιαία αποκαλύπτεται ολόκληρη η σκηνή, λουσμένη στο φως ενός θεάτρου ελληνικού. Τ΄αμφιθέατρο της Ηπείρου είναι ο τόπος της σπουδής του συγγραφέα. Εκεί έμελε να ζήσουν όσοι Αιολείς απέμειναν. Ο καημός της ζωής και η μεταφυσική του που κατέχει το μερίδιο για το ζύγι της ιδιότητας και της αποτίμησης. Ο Πέτρος Τσερκέζης στέκει εμπρός στα ξεκληρισμένα σπίτια και εμπρός στους όρους της ίδιας μας της ζωής, ακουμπώντας θέματα θρυλικά, ζητήματα της ατμόσφαιρας και του προσωπικού οράματος. Τοιχογραφίες όσων φέρνει ο κεραυνός και οι μακρές ιστορίες της φυλής.
Ίσως από μια επιβεβαίωση του σύντομου βιογραφικού του ίδιου του συγγραφέα, να προέκυψε το ενδιαφέρον για το μικρογράφημα του μοιρολογιού. Και αν μονάχο του ξεδιαλέχτηκε απ΄την εξαίρετη σειρά των  κειμένων είναι για την πειστικότητα και το σφυγμό. Και γιατί μ΄επάρκεια συμβαίνει να καταθέτονται πράγματα που εμπίπτουν πρώτα στο ένστικτο, το θυμικό. Όλα σε ισορροπία. Ο Πέτρος Τσερκέζης άμεσος, πολιτικός και μεταφυσικός. Να υψώνεται μαζί με τον τόπο του.