Η Ανθρώπινη Εξέλιξη

24grammata.com / φιλοσοφία/ απόδημος ελληνισμός
Δρ Δημήτρης Καραλής
Cape Town, South Africa
Πηγή: Διασπορική Λογοτεχνική Στοά
Αναρωτιέται κανείς, γιατί η γνώση είναι πάντα ανεξάντλητη κι αλλάζει όψη τακτικά σαν το καλειδοσκόπιο; «Ποταμοί δις τοίση αυτοίσι ουκ αν εμβαίης, έτερα γαρ επιρρέει ύδατα», λέει ο Ηράκλειτος, δηλαδή, ‘στο ίδιο νερό του ποταμού δεν μπορείς να κολυμπήσεις δυο φορές, διότι καινούργια νερά ρέουν συνεχώς.
Το ίδιο συμβαίνει και με την αναπτυσσόμενη διάνοια, που ποτέ δεν βλέπει τα φαινόμενα ίδια δυο φορές. Την σημερινή άποψη την αντικαθιστά με κάποια καινούργια αύριο και δεν χρειάζεται καμιά ντροπή για την αδιάκοπη προοδευτική του φύση. Ανάπτυξη σημαίνει, ανανέωση το χθεσινό με το καινούργιο σήμερα, διαφορετικά η ψυχή απολιθώνονται με τη στασιμότητα.
Όσο τέλεια και να είναι μια η ιδέα, καταντάει ελλιπής ή και άχαρη όταν την επανεξετάσουμε για πολλοστή φορά. Κάθε άρθρο η βιβλίο που γράφομε, χρειάζονται ανασύνταξη όταν τα διαβάζομε για πολλοστή φορά . Είναι αδύνατο μια προοδευτική ψυχή να παραμένει στάσιμη και αδιάφορη στο πνευματικό της ξεδίπλωμα. Το ύψιστο αγαθό είναι η νοητική μας ελευθερία για να ερευνούμε αδιάκοπα.
Η ανθρώπινη ανάπτυξη δεν περπατά ευθεία στο διανοητικό της ταξίδι, αλλά αλλάζει πορεία τακτικά σαν τα βαπόρια που αρμενίζουν μπροστά, πίσω, αριστερά και δεξιά, ανάλογα με τη ροή των κυμάτων ώσπου να φτάσουν ασφαλή στο αλαργινό λιμάνι τους.
Δεν είναι μόνο φυσικό αλλά και εύλογο να στραβοπατά κανείς στο μονοπάτι της ζωής για την πνευματική του εξέλιξη. Είναι τα λάθη που μας βοήθησαν περισσότερο να φτάσαμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Κάθε αναποδιά είναι απαραίτητη για να προχωρήσουμε λιγάκι παραπέρα. Ο Σκωτσέζος στοχαστής Thomas Carlyle, προτιμούσε τα εμπόδια και τα λάθη στη ζωή του για τη πνευματική του ανάπτυξη. Το ζυμάρι υποφέρει υπομονητικά το φούρνισμα ώσπου για να ψηθεί σε νόστιμο καρβέλι. Τις ίδιες δυσκολίες περνά και ο αναπτυσσόμενος άνθρωπος ώσπου να ψυχο-καρπίσει. Ο στάσιμος νους φοβάται την ελεύθερη γνώση, γιατί του αποκαλύπτει αυτά που αδυνατεί να κάνει στη ζωή του.
Προτιμά το ραχάτι και τον ίσκιο χωρίς ανάπτυξη, αντί τις καυτές αχτίδες που καίνε μεν, αλλά και αναπτύσσουν ταυτοχρόνως. Αρέσκεται να ζει στην ανισότητα της άγνοιας, παρά στη γνώση που φωτίζει την ανάπτυξη. Μου θυμίζει την ιστορία κάποιου Ινδού χορτοφάγου που έτρωγε φρέσκα σύκα στην πλατεία της Καλκάτας.
Εγκωμίαζε συνάμα τη γεύση και την αγνότητα της φρουτοφαγίας στους περαστικούς που τον κοίταζαν περίεργα. Κάποιος διαβάτης του πρότεινε να κοιτάξει τα σύκα με κάποιο μεγεθυντικό φακό που κρατούσε στα χέρια του. Κοιτάζοντας με το φακό τα σύκα του ο συκοφάγος, έφριξε όταν είδε ήταν γεμάτα από μικροσκοπικά σκουλήκια. Πέταξε το φακό φωνάζοντας οργισμένος! Πάρε πίσω το παλαιό-γυαλί σου σατανά! του λέει, αφού χωρίς το καταραμένο σου φακό τα σύκα μου είναι αγνά, καθαρά και νόστιμα.
Δογματικοί έμποροι με απολιθωμένες ιδέες, ισχυρίζονται πως τα δικά τους προϊόντα είναι μοναδικά κι όλα τα άλλα είναι νοθευμένα και επικίνδυνα.
Αντίθετα πρωτοπόροι στοχαστές με καινούργιες ιδέες, λένε: Πάρτε τζάμπα ότι σας ταιριάζουν για ιδιοκτησία σας απ’ τα φρέσκα προϊόντα μας. Δεχτείτε ή απορρίψετε ότι δεν σας αρέσει. Οι καινούργιες μας ιδέες είναι φρέσκες μέσα στην ανθρώπινη φύση και ονομάζονται: «Γνώθι σ’ αυτόν», ενώ οι παλαιές ιδέες βρίσκονται στα χέρια των παλιατζήδων που φωνάζουν φοβερίζοντας! Πλήρωσε και υπάκουσε..! Οι καινούργιες ιδέες δεν προσφέρουν παράδεισο και αιώνια ζωή, ούτε και φοβερίζουν για παρατεταμένη κόλαση εάν τις απορρίψετε. Κρατάνε τις σκέψεις τους ελαφρά, πράα και ήρεμα. Δεν φοβερίζουν ούτε εξαναγκάζουν κανένα να τις εφαρμόσει, διότι τα προϊόντα τους είναι βιολογικά κτήματα του κάθε ανθρώπου και δεν υπάρχει φόβος για συναγωνισμό.
Προσφέρουν μόνο συνεχή δουλειά και κουράγιο για τις τυχόν δυσκολίες που θα συναντήσομε στην πορεία μας. Τη μόνη ευχαρίστηση που δίνουν είναι ότι επιτρέπουν τη ζωή να ξεδιπλώνεται σύμφωνα με το νόμο της φύσεως. Οι φυσικοί νόμοι είναι ιεροί και κάθε άνθρωπος που τους εφαρμόζει είναι ιερός, διότι επιτρέπει τη θεότητα να εισέρχεται ελεύθερα μέσα του.
Η μόνη τιμωρία είναι η προσωπική μας ευθύνη, ή τις ζούμε, ή τις χάνομε. Η αποζημίωση για αυτούς που τις βιώνουν είναι “Η ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”.

άλλα κείμενα του κ Καράλη στο 24grammata.com κλικ εδώ