Ποιά τα οφέλη του ψύχους; Μα η αιώνια νεότητα.

24grammata.com-

γράφει ο Μανώλης Δημελλάς

Σαλάτα ρόκα με ρόδι, παρμεζάνα, τσίπς, προσούτο και σος μπαλσάμικο, rocket salad…ψητά μοσχαρίσια φιλετάκια με ρατατούι, τι είναι το ρατατούι;

Η μεγάλη είσοδος της σάλας του κεντρικού ξενοδοχείου άνοιξε ακριβώς 8, στο δείπνο του ελληνογερμανικού επιμελητηρίου, καλεσμένοι ένα σωρό σπουδαίοι, νυν και πρώην.

Υπουργοί, βουλευτές, τραπεζίτες.

Α, να που κάπου βολεύτηκε και ο κύριος «μαζί τα φάγαμε».

Στα μπροστινά τραπέζια εκείνες οι προσωπικότητες που έχουν κορυφαίο ρόλο στα καθημερινά μας ζητήματα, πιο πίσω οι γυναίκες τους, οι λιγότερο σημαντικές περσόνες.

Το τεχνητό φως στο δωμάτιο αρκετό, ούτε που θέλεις φλας για να κάνεις ένα ενσταντανέ. Μα όλοι φαίνονται μουδιασμένοι, ξέρουν, άνθρωποι της πιάτσας οι περισότεροι, αναγνωρίζουν την ανηφόρα ή την κατρακύλα, του 13.

Δεν θα περίμενα να ακούσω κάποια σπουδαία εξαγγελία, δείπνο είναι σκέφτηκα, για να δεθούν τα μέλη, μα αν κρατώ κάτι είναι η πρόταση του υπουργού οικονομικών:

«ήρθαν, τα χρήματα, σαν την βροχή στην έρημο».

Ο  Στουρνάρας άλλαξε για μια στιγμή τον τόνο:

«αντιδρούν υπουργοί, σχεδόν ολόκληρες κοινωνικές ομάδες σε αυτές τις αλλάγες, αλλά δεν υπάρχει αλλος δρόμος».

Όλοι έδειχναν αυτή την έρημο, σαν το τελικό στάδιο του μονόδρομου που πατάμε και ματώνουμε.

Οι ομιλίες έκλεισαν σύντομα, ένα  στεφάνι, δώρο στον υπουργό και πολλά χαμόγελα, μάλλον αβρότητας, έκλεισαν τη βραδιά, τα μαζέψαμε γρήγορα και φύγαμε, στο δρόμο σκεφτόμουν,

πως αυτοί οι άνθρωποι, ανάλογα με τον χαρακτήρα τους, τον δείκτη νοημοσύνη τους και φυσικά την συναισθηματική τους ευφυία, προσπαθούν να κουμαντάρουν ολάκερη τη χώρα.

Θέλει κότσια ή τρέλα; Μπά, πέρα από αφορισμούς, όλοι περιμένουμε να κάνουν απλά την δουλειά τους.

Στο δρόμο για Πειραιά, με έπιασε, με τσάκωσε, το ολοκαίνουριο νέφος μας στον ύπνο.

Σαν τα βάθη της Ανατολίας μοιάζει η Συγγρού, μυρίζει, βρωμοκοπά και καλύπτεται από μια παράξενη ομίχλη.

Στην εσωτερική Τουρκία, είναι το θανατηφόρο πετ κοκ, που καίνε στα μαγγάλια, όταν περνάς σαν περαστικός ταξιδιώτης, βλέπεις με μια σαγήνη την εξωτική βρώμα.

Μα να που τώρα και στη χώρα μας, τυχόν σκηνές για αστυνομικά ή ερωτικά φίλμ, ούτε που χρειάζονται πια προετοιμασία, έτοιμο το σκηνικό. Που να γυρνά και η Μπιρμπίλη με την πράσινη ανάπτυξη, τώρα ήταν ευκαιρία να γυριστούν ντοκιμαντέρ.

Στο σπίτι όλα βρωμάνε, τα απλωμένα ρούχα προετοιμάζονται για νέους γύρους μέσα στο πλυντήριο και η μυρωδιά προκαλεί αναγούλα και πονοκέφαλο.

Θέλω να φύγω, μου λες, αλλά και που να πάω.

Δεν ξέρω αν βλέπουν αυτή την εικόνα οι καλεσμένοι του Ελληνογερμανικού επιμελητηρίου, δεν ξέρω αν την ομίχλη από την κάπνα την πέρνουν για ψιλή υγρασία, άλλωστε τα δικά τους τζάκια σίγουρα δεν μοιάζουν με ξυλόσομπες και μάλλον είναι ακόμη για γούστο, όχι για θέρμανση.

Έκλεισα γερά τα τζάμια, τουλάχιστον να μείνω μοναχά με την κάπνα που πρόλαβε να τρυπώσει.
Για πόσο όμως να κρυφτεί κανείς από την φτώχεια;