ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΕΙΣ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ (19ος – 20ός αι.)

ΜΑΙΡΗ ΜΙΚΕ

24grammata.com/ free ebook

[κατέβασέτο]

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Μεθοδολογικές σκοπεύσεις και ερευνητικά ζητούμενα
ΜΕΡΟΣ Α’
ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Ι. Η αρχαιοελληνική παράδοση
ΙΙ. Η δοκιμασία της αρετής στον κόσμο των αγιολογικών αφηγήσεων
IΙΙ. Ενδιάμεσοι σταθμοί
IV. Eυρωπαϊκά συμφραζόμενα κατά τον 19ο αιώνα
1.Ο βυρωνικός καταλύτης της μεταμφίεσης
1.1.
Ανδρόγυνες μορφές
1.2.
Η νεοελληνική ποίηση του 19ου αιώνα και το βυρωνικό πρότυπο
V. O παρενδυτικός μοντερνισμός
ΜΕΡΟΣ Β’
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’
Οι αρχές της νεοελληνικής πεζογραφίας. Το παράδειγμα της Ορφανής της Χίου (1839)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’
Η ιστορική αφήγηση και η αναίρεσή της
α.Εξευρέσεις απρόσμενων συμμάχων: Στέφανου Ξένου, Η ηρωίς της Ελληνικής Επαναστάσεως ήτοι Σκηναί εν Ελλάδι από έτους 1821-1828 (1861)
β. «To aμάρτημα, ή μάλλον το ατύχημα, της θυγατρός»: Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Χρήστος Μηλιόνης (1885)
Παρενδυσίες και ιστορικό μυθιστόρημα: συμπεράσματα
γ: Η μεταμφίεση της ιστορικής αφήγησης: Εμμανουήλ Ροϊδη, Η Πάπισσα Ιωάννα (1866)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’
Οι ποικίλες εκφάνσεις της «μεταμφιεσμένης» ηθογραφίας
α.Η υπερβατική δυνατότητα: Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Βαρδιάνος στα σπόρκα (1893)
β. Eτερογενείς και ετερόνομες παρενδυσίες: Γ.Μ.Βιζυηνού, “Το μόνον της ζωής του ταξείδιον” (1884) και “Μοσκώβ-Σελήμ” (1895)
γ. Η καταδίκη της επιθυμίας: Κωνσταντίνου Θεοτόκη, “Ακόμα;” (1904)
Συμπεράσματα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’
Ο πόλεμος και η “καρναβαλοποίηση” της ιστορίας
α. Αγωνιώδεις αναζητήσεις του νόστου: Στρατή Δούκα, Ιστορία ενός αιχμαλώτου (1929)
β. Η κινούμενη άμμος των αξιών και των ιδανικών: Μ.Καραγάτση, Ο κόσμος που πεθαίνει (Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου, 1944 – Αίμα χαμένο και κερδισμένο, 1947 – Τα στερνά του Μίχαλου, 1949)
Συμπεράσματα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε’
Oσμώσεις των αντιθέτων
σε κείμενα της νεοτερικής πεζογραφίας
α. Ο ενδιάμεσος χώρος της απουσίας(;). Γιάννη Σκαρίμπα: Μαριάμπας (1935), Το Σόλο του Φίγκαρω (1938), Το Βατερλώ δύο γελοίων (1939), Κομμωτής κυριών (1950), Ο κύριος του Τζακ (1948), Πατς κι απαγάι (1957), Το μουστάκι (του κυρίου Φρανσουά ντε λα Τουςς) , Ο πάτερ Συνέσιος (1978)
β. Πολιτική και ερωτική ηθική: Στρατή Τσίρκα, Η Νυχτερίδα (1965)
γ. H αλήθεια και το ψέμα: Άρη Αλεξάνδρου, Το Κιβώτιο (1974)
δ. «Γνήσιες» μεταμφιέσεις και «πλαστές» ταυτότητες; Ρέας Γαλανάκη, Ελένη, ή ο Κανένας (1998)
Τα θραύσματα του σπασμένου καθρέφτη. Συμπεράσματα
ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΑ

Ε Ι ΣΑ Γ Ω Γ Η
Με τον όρο μεταμφίεση νοείται η προσπάθεια για την απόκρυψη της «πραγματικής» εικόνας και την προβολή μιας άλλης εικόνας του εαυτού, με την καθοριστική βοήθεια της αλλαγής των ρούχων. Μεταμφίεση είναι η υποκατάσταση, η επικάλυψη μιας ταυτότητας, οπότε ένας χαρακτήρας υποδύεται δύο (ή και περισσότερους) ρόλους. Κάτω όμως από την επιφάνεια , την σημασία, την εξαπάτηση ή/και την εύθραυστη ισορροπία των δύο (ή και περισσότερων) ρόλων εγείρονται πολύπλοκες έννοιες της ταυτότητας. Η μεταμφίεση εστιάζει και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον της, μεταξύ των άλλων, και στις δραματικές, ιδεολογικές και ρητορικές διαδικασίες μέσω των οποίων ένας χαρακτήρας ενεργοποιείται και αποτυπώνεται (αναπαριστάται)…

24grammata.com/ free ebook

[κατέβασέτο]