H θέση της γυναίκας στη βυζαντινή κοινωνία.

24grammata.com / Βυζάντιο Μεσαίωνας

Αμαλία Κ. Ηλιάδη ,

φιλόλογος-ιστορικός (ΜΑ Βυζαντινής Ιστορίας),

Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Μπορεί, σύμφωνα με τη γυναικεία τους φύση, οι βυζαντινές αρχόντισσες να σύχναζαν στο πιο απόμακρο σημείο του βυζαντινού παλατιού, στους σκιερούς και γαλήνιους κήπους με τα κρυστάλλινα και γάργαρα νερά που σιγοψιθύριζαν με τη ροή τους γλυκύτατους ήχους και που, κατά τους χρονογράφους της εποχής τους, σχημάτιζαν ολόγυρά τους κάτι “σαν μια καινούρια Εδέμ”, κάτι σαν “ένα δεύτερο παράδεισο” και στην οροφή του ιδιαίτερου κοιτώνα τους με τα χρυσά αστέρια έλαμπε στη μέση ο σταυρός, το σύμβολο της λύτρωσης και οι τοίχοι να έμοιαζαν σαν “σμαλτωμένο λιβάδι με λουλούδια”, ώστε η αίθουσα να έχει πάρει το όνομα της Μούσας ή της Αρμονίας, αυτές όμως οι τόσο διαφορετικές μορφές φλέγονταν από ανησυχίες που κόχλαζαν εντός τους κι επεδίωκαν με πάθος να συμμετάσχουν στην πολιτική σκακιέρα, να διαπρέψουν στα γράμματα, να διαδώσουν τον πολιτισμό του Βυζαντίου.

Η ζωή μιας σπουδαίας γυναίκας του Βυζαντίου, της Άννας της Κομνηνής της Πορφυρογέννητης πριγκίπισσας, είναι ενδεικτική αυτού του πάθους για εξουσία και μόρφωση. Ο συγκινητικός της θάνατος επιστεγάζει μια ζωή γεμάτη ένταση και σφοδρές αντιφάσεις: Η πορφυρογέννητη Άννα ήταν μια γυναίκα επαναστάτρια για την εποχή της. Για να πετύχει τους σκοπούς της δε χρησιμοποίησε γυναικεία “όπλα”(γοητεία, πονηριά), αλλά καθαρά αντρικά “μέσα”(δύναμη, τόλμη, επιμονή). Ίσως και να ήταν η πρώτη φεμινίστρια στα χρονικά της ανθρωπότητας, αλλά η απόπειρά της ήταν καταδικασμένη να αποτύχει μέσα στην αυστηρά ανδροκρατούμενη κοινωνία του Βυζαντίου. Ο Κ. Π. Καβάφης αποτύπωσε με εξαιρετικά ποιητικό τρόπο τη δυναμική προσωπικότητά της:

 διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη (16 σελίδες) κλικ εδώ