Ας το βουλώσουμε, επιτέλους!

24grammata.com/ Πολιτικός Λόγος

γράφει ο Κώστας Ν. Κωνσταντίνου

Δεν το κρύβω ότι δεν μου αρέσει ο τρόπος που μιλάμε για τις εκλογές που έρχονται. Έστω και αν η απουσία του πλαστικού και των πανηγυριώτικων συγκεντρώσεων κάνει τα πράγματα να φαίνονται πιο πολιτισμένα και ήσυχα. Δεν μου αρέσει, επειδή παραμένει εκκωφαντικά αδρανής ο εύκολος καταγγελτικός λόγος ενώ ο ελληνικός βίος αναδεικνύεται όσο ποτέ άλλοτε θορυβώδης. Από τις φωνασκίες όσων νομίζουν ότι επιχειρηματολογούν, από την τυποποιημένη αντίδραση στην τρικυμιώδη καθημερινότητα, από τους ορθότριχους φόβους που καθημερινά εμπεδώνει «ο λαός» με τους κράχτες των «δικαιωμάτων» του. Μα και από τα πρωτοσέλιδα πολλών εφημερίδων, με τις απειλητικές τους γραμματοσειρές έτοιμες να διαβούν πέρα από την Κόκκινη Μηλιά της εθνοπροδοσίας για να καρφώσουν στο δυστυχή εγκέφαλο των αναξιοπαθούντων το πάθος της απαξίας τους.
Στον τόπο μας, πολιτικές δυνάμεις έβλεπαν συχνά ως πεδίο εντυπώσεων τον ελληνικό βίο, ενώ την ελληνική πολιτική ζωή την κατανοούσαν ως οριοθετημένη και ευθύγραμμη. Όλος ο αγώνας ήταν είτε να υπερασπιστούμε την αλήθεια, όπως εξ αποκαλύψεως την γνώριζαν οι ινστρούχτορες, είτε να αποτρέψουμε την παντοτινά επερχόμενη προδοσία που ανακάλυπταν οι ακοίμητοι εθνοπατέρες. Μέσα σε αυτά τα στενά παγιδεύτηκε και ο ήχος των αλλαγών που συντελούνταν χρόνια στον υπόλοιπο σκεπτόμενο κόσμο για να μας μείνει στο τέλος ο θόρυβος από τη μάζα που ανέμενε τους επερχόμενους βαρβάρους. Γιατί αυτό που ενδιέφερε ήταν ένας θορυβώδης ελληνικός βίος με μία σιωπηλή ελληνική ζωή. Καταπώς βολεύει. Στατικά και ως επανάληψη.
Σήμερα, φυσούν πανταχόθεν δυνατοί οι άνεμοι του άγνωστου βιοτικού πελάγους και η αστική μιντιοκρατία βάζει τα μεγάφωνα της να πολλαπλασιάζουν εργολαβικά την καπιταλιστική αναίδεια. Χαράτσια, συντάξεις, τσεκούρωμα, μαχαίρια, περικοπές, ταμεία, κουρέματα, νέα μέτρα… δίκην ριπής πολυβόλου. Πόση ποια ασέβεια μπροστά στην ταπεινότητα της ανέχειας που νιώθει η τρύπια τσέπη του μικροσυνταξιούχου, του μεροκαματιάρη, του άνεργου, του φτωχού; Δεν είναι ντροπή, λέει ο Θουκυδίδης, να ομολογεί κανείς ότι είναι φτωχός αλλά ακόμα χειρότερο είναι να μην προσπαθεί να ξεφύγει τη φτώχεια με έργα. Ας το βουλώσουμε, επιτέλους! Να μείνει ο κόσμος να διαχειριστεί τη θλίψη και την οργή του μέσα στην περισυλλογή. Να πιάσει μετά τα χαλάσματα και να ξαναχτίσει τη ζωή του.
Συνονθύλευμα θορύβου και η κάθε οχλοκρατική απόπειρα κατάργησης επετειακών, καλλιτεχνικών ή άλλων εκδηλώσεων. Ακόμα και στις πιο ιερές στιγμές της Χριστιανοσύνης. Με προπηλακισμούς και ύβρεις. Και με πρόθυμους μιμιέδες να τα δικαιολογούν όλα αυτά, αφού ξέρουν να κατακεραυνώνουν με συγκινητικά αρθρίδια τις ευθύνες των άλλων – αλλά όμως ποτέ και τις δικές τους. Με τον εθνικό ύμνο να καλύπτει και αυτό το «Χριστός ανέστη», όπως συνέβη παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών. Ή με τον πρώην πρωθυπουργό να προπηλακίζεται μέσα στην εκκλησία από «πιστούς» (αλήθεια, σε τι και σε ποιο πιστούς;) που διαδίδουν με αυτό τον τρόπο το μήνυμα της αγάπης ελληνοπλαστικώς και χριστιανοειδωλολατρικώς, όπως θα έλεγε και ο Παπαδιαμάντης.
Φοβάμαι ότι ανυψώνεται το απαίσιο τείχος του μίσους. Ευελπιστώ ότι θα καταρρεύσει. Ως δάσκαλος, λυπάμαι που ματαιώθηκε στο Ηράκλειο η παρέλαση για την εθνική επέτειο. Καλλιεργείται μία αρρωστημένη σχέση με τους θεσμούς και την Ιστορία. Ξεχνάμε ότι χωρίς τη απόφαση των Ευρωπαίων να καταστρέψουν (τον Οκτώβριο του 1827) τον οθωμανικό και αιγυπτιακό στόλο στη ναυμαχία του Ναυαρίνου, τίποτα δεν θα υπήρχε σήμερα. Το τίμημα όμως ήταν μέχρι τότε βαρύ, όπως ασήκωτες ήταν και οι ευθύνες προς κάθε κατεύθυνση. Τις όποιες σημερινές αναλογίες, τις αφήνω στην κρίση κάθε εχέφρονα πολίτη. Διαφορετικά, άντε μετά να εξηγήσεις στην οχλοβοή ποιοι είναι οι βάρβαροι και ότι ο Νταλάρας με την κιθάρα του δεν έχει καμία σχέση με τον Dallara και τις τράπεζές του. Ούτε όμως και με τους μαθητές του 5ου Λυκείου του Ηρακλείου (και των άλλων σχολείων) και τους γονείς τους. Που δάκρυσαν, όχι από τα δακρυγόνα αλλά επειδή τους στερήθηκε η χαρά που περίμεναν.
Κώστας Ν. Κωνσταντίνου, Διευθυντής του 5ου Γενικού Λυκείου του Ηρακλείου Κρήτης [email protected]