ΔΟΜΝΑ ΒΙΣΒΙΖΗ: ΑΡΧΙΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

24grammata.com/ ιστορία της Θράκης

δείτε και το σχετικό βίντεο, κλικ εδώ
Γράφει ο Ελευθέριος Θ. Χατζόπουλος
Πρόεδρος της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΘΡΑΚΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

“Γεια σου, καλέ, χαρά σου.
Βουνά, στεριές και θάλασσες μιλούν για τ’ όνομά σου”.

Και ο Λαός, με το αλάνθαστο κριτήριό του, την έκανε τραγούδι σε πείσμα της “Επίσημης Ιστορίας”, που παρόλα τα τρανταχτά τεκμήρια, αφήνει αμνημόνευτους και ξεχασμένους τη Δόμνα και τον άνδρα της. Το δημοτικό ποίημά της γίνεται το δικαστήριο του Χρόνου. Αλάνθαστο και το αισθητήριο και το κριτήριο του λαού. Αναγνωρίζει πως η ψυχή της Δόμνας διαθέτει μεγαλείο γιατί όντως και η ψυχή και η προσωπικότητα της Δόμνας διέθεταν το αληθινό, το ωραίο και το μεγαλειώδες.,

Η Δόμνα Βισβίζη γεννήθηκε στον Αίνο της Θράκης το 1783. Παντρεύτηκε τον Αντώνιο (Χατζη-Αντώνη) Βισβίζη, πλούσιο πλοίαρχο και εφοπλιστή από την Αίνο. Ο καπετάν Βισβίζης, γενναίος και ενθουσιώδης πατριώτης, μυήθηκε νωρίς στη Φιλική Εταιρία και προσέφερε πολλά χρήματα για την Επανάσταση. Συμμετείχε σε αρκετές ναυμαχίες μαζί με τη Δόμνα και τα πέντε παιδιά τους. Το πλοίο τους ήταν η «Καλομοίρα», με 140 άντρες και 16 κανόνια. .

Η Δόμνα εγκατέλειψε περιουσία, γονείς, φίλους και συγγενείς στην Αίνο για δυο πολύ μεγάλες αγάπες: της, αυτή της ελευθερίας και αυτή του άνδρα της. Από το Μάιο του 1821 μαθητεύει δίπλα του στην πολεμική Αρετή, την Υψηλοφροσύνη, την Αφοβία, τη Γενναιοδωρία. Έχει πάρει το βάπτισμα του πυρός εδώ και μήνες, συμμετέχοντας στις πολεμικές επιχειρήσεις στο Αιγαίο. και όταν ο άντρας της έπεσε νεκρός σε μια εκστρατεία στην Αγία Μαρίνα στα πόδια της τότε η Δόμνα με θάρρος αρπάζει το τιμόνι της Καλομοίρας και της Μοίρας της.

Η ατρόμητη ηρωίδα που, βοηθούμενη από τον ύπαρχο του άνδρα της τον Καπετάν Σταύρο Αινίτη, συνεχίζει – μετά το θάνατο του άνδρα της, αστέναχτη και αδάκρυτη – μέχρι την άλλη μέρα τη μάχη, ώσπου κόπασε αυτή, για να πλεύσει στη Λιβάδα της Ευβοίας και να θάψει τον άνδρα της στο ναό των Αγίων Αναργύρων.

Η Αρχικαπετάνα, που οι Αρεοπαγίτες θα της ζητήσουν να συνεχίσει το μπλόκο στο στενό του Ευρίπου και να συνδράμει στις επιχειρήσεις της στεριάς με κανονιές από το πλοίο της, θα συνεχίσει αγόγγυστα και άφοβα τον Αγώνα της, ενός αγώνα διπλού, όχι μόνο του πολέμου αλλά και της επιβίωσης.

Η γενναία καπετάνισσα επί τρία χρόνια συμμετείχε με το πλοίο της σε ναυμαχίες, πολιορκίες και καταδρομές σε όλα τα ελληνικά πελάγη. Διέθεσε ολόκληρη την περιουσία της για τη συντήρηση του πλοίου και του πληρώματος Οι λίρες στην κασέλα σώνονται, η μισθοδοσία όμως των ναυτών και τα πολεμοφόδια καλύπτονται από την αρχή του ξεσηκωμού με έξοδα των Βισβίζηδων. Η “Καλομοίρα” πάλι ταλαίπωρη και λαβωμένη από τις πολεμικές επιχειρήσεις και την παραμονή της τόσον καιρό στη θάλασσα χρειάζεται καλαφάτισμα και παλάμισμα.

Και έφτασε κάποτε η στιγμή που η «Καλομοίρα» ασυντήρητη δεν ήταν πια ικανή να συνεχίσει την ένδοξη δραστηριότητά της ενώ φθάνουν και στα αυτιά της Δόμνας οι υπαινιγμοί για τη μετατροπή της ΚΑΛΟΜΟΙΡΑΣ σε μπουρλότο (πυρπολικό).Οι πάσης φύσεως πιέσεις, οι οικονομικές καθώς και των Υδραίων, την εξαναγκάζουν μετά από τρία χρόνια ναυμαχιών να παραδώσει για πυρπολικό στους Υδραίους το άλλοτε κόσμημα της Αίνου, το τόσο στενά συνυφασμένο με την ύπαρξη της. το καράβι της την ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ.

Έτσι τον Σεπτέμβρη του 1824, η καπετάνισσα αναγκάζεται να παραχωρήσει το τελευταίο που της απέμεινε από τα υπάρχοντά της, το πλοίο της, στην ελληνική διοίκηση για να μετατραπεί σε πυρπολικό και η ίδια αποσύρεται από την ενεργό δράση.

Η Δόμνα έζησε δύσκολα και φτωχικά τα υπόλοιπα χρόνια της. Την παρακολουθούμε – μέσα από έγγραφα που σώθηκαν στα ελληνικά αρχεία – να τριγυρνά από τόπο σε τόπο, την Ερμιόνη, το Ναύπλιο, την Ερμούπολη της Σύρου, στερημένη, περιφρονημένη, άστεγη με τα πέντε παιδιά της, να προστρέχει «εις το έλεος της σεβαστής επιτροπής της Ελλάδας και να ζητά βοήθεια»…

Οι αρχές μετά από συνεχείς αναφορές της και σε αντιστάθμισμα για την όλη συνεισφορά της στον αγώνα του γένους της επιτρέπουν να μείνει σε δύο δωμάτια χωρίς πόρτες και παράθυρα στο Ναύπλιο το 1824. και της παραχωρούν και μία σύνταξη των 30 δραχμών. Ποιας, αυτής που φιλοξένησε και στέγασε επί μήνες στην αίθουσα του πλοίου της την Κυβέρνηση της Στερεάς Ελλάδας και διέθεσε τα πάντα, οικογένεια και περιουσία στο βωμό της ελευθερίας.

Η ηρωική στάση της, η αντρίκια παλικαριά της, η αγέρωχη αντιμετώπιση της μοίρας στις κρίσιμες στιγμές της ζωής της και του αγώνα την αναδεικνύουν πρόσωπο πρωταγωνιστικό. Την υψώνουν σε δυσθεώρητα μεγέθη και την κατατάσσουν τουλάχιστον στην ίδια θέση με τη Μπουμπουλίνα και τη Μαντώ Μαυρογένους. Πέθανε το 1850.

« Οι Βισβίζηδες έδωσαν πρόθυμα και χωρίς βαρυγκωμιά στην Πατρίδα ό,τι είχαν, ως που δεν είχαν» Και αυτό λέει πολλά.

Η αναφορά αυτή αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολυσήμαντης και πολυκύμαντης ιστορίας της χιλιοτραγουδισμένης Θράκης από την εποχή του Σοφοκλή μέχρι και τη λαϊκή μούσα και αποδεικνύει περίτρανα τη συμμετοχή του Θρακικού Ελληνισμού στους αγώνες του Έθνους.

Κύριε Πρωθυπουργέ, Καιρός πλέον να αξιοποιηθεί η πρόταση της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΘΡΑΚΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ προς την κυβέρνηση και το υπουργείο Εθνικής άμυνας με το να δοθεί το όνομα του πλοίου της «ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ» σε ένα από τα πολεμικά μας..

Σέρρες 2010-03-11
http://www.poths1991.gr