Σαν σήμερα, στις 2 Νοεμβρίου 1911, γεννήθηκε ο Οδυσσέας Ελύτης
Διαβάστε το αφιέρωμα του 24grammata.com στον Οδυσσέα Ελύτη κλικ εδώ
24grammata.com / ebooks
24grammata.com/ Ελύτης
Οδυσσέας Ελύτης – Tα ελεγεία της Οξώπετρας
Περιγραφή: Το 1991 κυκλοφόρησε το ποιητικό βιβλίο του Οδυσσέα Ελύτη “Τα ελεγεία της Οξώπετρας”.
Το πρώτο ποίημα του έργου αυτού επιγράφεται “Ακινδύνου, Ελπιδοφόρου, Ανεμποδίστου”. Τι παράδοξος τίτλος! Κι όμως, δεν είναι δύσκολο ν’ αντιληφθούμε, ότι παραπέμπει ευθέως στην ημερομηνία 2 Νοεμβρίου, κατά την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη Ακινδύνου, Πηγασίου, Αφθονίου, Ελπιδοφόρου και Ανεμποδίστου των Μαρτύρων. Γιατί όμως τούς μνημονεύει ο Ελύτης εδώ;
Αν ανατρέξουμε στα στοιχεία της βιογραφίας του, θα διαπιστώσουμε, ότι γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1911. Υπό αυτό το δεδομένο, εύκολα κατανοεί ο καθείς, τι υπονοεί. Το ποίημα είναι κατεξοχήν αυτοβιογραφικό μέσα μάλιστα από αυτό αποτιμά ο ίδιος τον βίο, την πολιτεία του, τη Λάμψη και την Ομορφιά.
ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ, ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ, ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΟΥ
Τώρα, στη βάρκα όπου κι αν μπεις άδεια θα φτάσει
Εγώ αποβλέπω· σ’ έναν μακρύ θαλασσινό Κεραμεικό
Με Κόρες πέτρινες και που κρατούν λουλούδια. Θα ‘ναι νύχτα και
Τότε που αλλάζουν των αστερισμών οι βάρδιες. Και τα βουνά
Γιομάτα σκοτεινόν αέρα στέκουν λίγο πιο πάνω απ’ τη γραμμή του
Οσμές εδώ ή εκεί καμένου χόρτου. Και μια λύπη άγνωστης γενεάς
Που από ψηλά
κάνει ρυάκι πάνω στην αποκοιμισμένη θάλασσα
Λάμπει μέσα μου κείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει
Αχ ομορφιά κι αν δεν μου παραδόθηκες ολόκληρη ποτέ
Κάτι κατάφερα να σου υποκλέψω. Λέω: κείνο το πράσινο κόρης
Εισέρχεται στον έρωτα και τ’ άλλο το χρυσό, που όπου κι αν το
Τραβάτε τα κουπιά οι στα σκληρά εθισμένοι. Να με πάτε κει που
Δε γίνεται. Δεν εγεννήθηκα ν’ ανήκω πουθενά
Τιμαριώτης τ’ ουρανού κει πάλι ζητώ ν’ αποκατασταθώ
Στα δίκαιά μου. Το λέει κι ο αέρας
Από μικρό το θαύμα είναι λουλούδι και άμα μεγαλώσει θάνατος
Αχ ομορφιά συ θα με παραδώσεις καθώς ο Ιούδας
Θα ‘ναι νύχτα και Αύγουστος. Πελώριες άρπες που και που
Με το λίγο της ψυχής μου κυανό η Όξω Πέτρα μέσ’ από τη μαυρίλα
Θ’ αρχίσει ν’ αναδύεται. Μικρές θεές, προαιώνια νέες
Φρύγισσες ή Λυδές με στεφάνι ασημί και με πρασινωπά πτερύγια
γύρω μου άδοντας θα συναχτούν
Τότε που και του καθενός τα βάσανα θα εξαργυρώνονται
Χρώματα βότσαλου πικρού: τόσα
Με περόνες πόνου όλες σου οι αγάπες: τόσα
Του βράχου η τύρφη και του άφραχτου ύπνου σου η φρικαλέα
ραγισματιά: δυο φορές τόσα
Ώσπου κάποτε, ο βυθός μ’ όλο του το πλαγκτόν κατάφωτο
Θ’ αναστραφεί πάνω από το κεφάλι μου. Κι άλλα ως τότε
Σαν μέσ’ από τη σάρκα μου ιδωμένα θα φανερωθούν
Ιχθείς του αιθέρος, αίγες με το λιγνό κορμί κατακυμάτων
κωδωνοκρουσίες του Μυροβλήτη
Ενώ μακριά στο βάθος θα γυρίζει ακόμα η γη με μια βάρκα μαύρη
κι άδεια χαμένη στα πελάγη της.
Συγγραφέας: Οδυσσέας Ελύτης
Γλώσσα: Ελληνικά
Σελίδες: 13
Μέγεθος αρχείου: 149kb
[
Κατέβασέ το]
