Δείτε όλη την παράσταση της “Αντιγόνης” του Ζαν Ανούιγ

24grammata.com culture WebTV

Ακολουθεί βιογραφικό σημείωμα και εργογραφία του Ζαν Ανούιγ
Η Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ είναι μια Αντιγόνη περισσότερο σύγχρονη, που υπερασπίζεται τους άγραφους νόμους. Αρνείται να αποδεχτεί τις αποφάσεις του Κρέοντα, γιατί η αποδοχή είναι συνενοχή και προδοσία.
Το κλίμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι διάχυτο στο έργο. Ο θεατρικός συγγραφέας εκσυγχρονίζει το αρχαίο θέμα που το αντλεί από το ομώνυμο έργο του Σοφοκλή, εκθειάζοντας σε μια πολύ πρόσφορη στιγμή, τη στιγμή της Γερμανικής Κατοχής, το ασυμβίβαστο της αγνότητας μπροστά στην άτεγκτη σκοπιμότητα της πολιτικής πράξης.

Συγγραφέας: Jean Anouilh
μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Μαριέτα Ριάλδη (Αντιγόνη) , Βασίλης Κολοβός (Κρέων) , Αιμιλία Υψηλάντη (Ισμήνη) , Ντενίζ Μπαλτσαβιά (παραμάνα) , Μάκης Πανώριος , Φώτης Αρμένης

http://www.youtube.com/watch?v=0UqQ7syuyAI&feature=related
Ο Ζαν Ανούιγ γεννήθηκε στο Μπορντώ της Γαλλίας το 1910. Ύστερα από τις νομικές του σπουδές κι από ένα σύντομο πέρασμα από τη δημοσιογραφία, βλέπει το πρώτο του έργο, την “Ερμίν” ν` ανεβάζεται στο Theatre de l` Oeuvre, το 1932. Η υποδοχή που του επεφύλαξαν στο έργο αποφασίζει ολόκληρη την καριέρα του. Για πολύ καιρό γραμματέας του Λουί Ζουβέ, γράφει διαδοχικά τον “Μανδαρίνο” (1933), και το “Υπήρχε ένας φυλακισμένος” (1935) που τα υποδέχτηκαν με μύδρους κριτικοί σαν τον Γκαμπριέλ Μαρσέλ και τον Ρομπέρ Μπραζιγιάκ. Οπωσδήποτε όμως, για να γνωρίσει την πραγματική επιτυχία πρέπει να περιμένει ως το 1937, χρονιά που δίνει τον “Ταξιδιώτη χωρίς αποσκευές”, και το 1938, χρονιά που δίνει το “Αγρίμι”. Με το “Χορό των κλεφτών” και το “Ραντεβού στο Σανλί” η φήμη του θα μεγαλώσει. Με την “Αντιγόνη” του (1944) γνωρίζει το θρίαμβο, εκσυγχρονίζοντας το αρχαίο θέμα, που το αντλεί απ` το Σοφοκλή, εκθειάζοντας σε μια πολύ πρόσφορη στιγμή – τη στιγμή της Γερμανικής Κατοχής – το ασυμβίβαστο της αγνότητας μπροστά στην άτεγκτη σκοπιμότητα της πολιτικής πράξης. Χωρίς ν` αγνοεί κανένα απ` τα “νήματα” της δουλειάς του σαν δραματουργού, θεωρούμενος σαν ένας από τους άριστους θεατρικούς συγγραφείς της εποχής του, που μεταφράζει σκηνικώς τη σκληρότητα και την απανθρωπιά της κοινωνικής ασυναρτησίας, καθώς και τη βαθιά αρρώστια απ` την οποία πάσχουν οι συνειδήσεις, ο Ζαν Ανούιγ προσπάθησε να ευρύνει τον πίνακά του τα τελευταία χρόνια, προσθέτοντας στα βασικά στοιχεία της βιοθεωρίας του είτε πολιτικά στοιχεία, “Κακόμοιρε Μπιτός” (1956) – “Ουρλουμπερλού” (1959), είτε ιστορικά, όπως το πραγματοποίησε με τον “Κορυδαλλό” (1953), όπου ζωγραφίζει μια δυνατή και ελάχιστα αληθοφανή μορφή της Ζαν ντ` Αρκ, είτε θρησκευτικά, όπως στον “Μπέκετ” (1959), που έγραψε σε μια στιγμή έξοχης έμπνευσης.  Click to close

Τα έργα του

L’Hermine (Η ερμίνα)(1932)
Mandarine (1933)
Y avait un prisonnier (1935)
Le voyageur sans bagage (Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές) (1937)
La sauvage (1938)
Le bal des voleurs (Ο χορός των κλεφτών) (1938)
Léocadia (Λεοκάντια) (1940)
Eurydice (Ευρυδίκη) (1941)
Le rendez-vous de Senlis (1941)
Antigone (Αντιγόνη) (1944)
Médée (Μήδεια) (1946)
Roméo et Juliette (1946)
L’invitation au château (1947)
Monsieur Vincent, ταινία του 1947
Ardèle ou la Marguerite (1948)
La répétition ou l’amour puni (1950)
Colombe (Κολόμπ) (1951)
La valse des toréadors (Το βαλς των ταυρομάχων) (1952)
L’alouette (Ο κορυδαλλός) (1952)
Ornifle ou le courant d’air (19
Pauvre Bitos ou le dîner de têtes.
Becket ou l’honneur de Dieu (Μπέκετ ή Η τιμή του Θεού) (1959)
L’hurluberlu ou le réactionnaire amoureux (1959)
La petite Molière (1959)
La Grotte (1961)
Le boulanger, la boulangère et le petit mitron (1968)
Cher Antoine ou l’Amour raté (1969)
Ne réveillez pas Madame (1970)
Les Poissons rouges ou Mon père ce héros (1970)
Le Directeur de l’Opéra (1972)
Tu étais si gentil quand tu étais petit (1972)
Le scénario (1976)
Chers zoizeaux (1976)
La Culotte (1978)
Le Nombril (1981) η εργογραφία από το Βικιπαίδεια