Θοδωρής Καλλιφατίδης: Το “Φως” της Ελλάδας στη Σουηδία

Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης είναι Έλληνας συγγραφέας (γεννήθηκε στους Μολάους, το 1938) και ζει μόνιμα στη Σουηδία (τη χώρα που έχει δώσει στην ανθρωπότητα το φερμουάρ, το ρουλεμάν και το γαλλικό κλειδί, όπως, σατιρικά, αναφέρει ο ίδιος στο βιβλίο του “Μητέρες και γιοί”, εκδ. Γαβριηλίδη). Συγκαταλέγεται στους τυχερούς συγγραφείς, γιατί ζει σε μια  χώρα, που του επιτρέπει από το 1976 να ζει αποκλειστικά από το γράψιμο. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 13 γλώσσες και τιμήθηκε ποικιλοτρόπως στη δεύτερη πατρίδα του τη Σουηδία (παράξενοι άνθρωποι αυτοί οι Σουηδοί τιμούν ακόμα και τους εν ζωή συγγραφείς;!)
Είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους που θα μπορούσε να μας δώσει την εικόνα του Έλληνα στο εξωτερικό.: “Δεν είμαστε ούτε ζορμπάδες ούτε Ωνάσηδες”, υποστηρίζει και θεωρεί ότι ο Έλληνας που βγαίνει έξω αισθάνεται προκαταβολικά παρερμηνευμένος. Συνοδευόμαστε , συνεχίζει, από ένα γραφικό φολκλόρ και το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε είμαι να δείξουμε ότι δεν είμαστε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Άννα Γριμάνη δηλώνει ότι τον  απογοητεύει ο Έλληνας που διαρκώς αυτοδικαιώνεται και πάντα ρίχνει τις ευθύνες σε άλλους. “Ντρέπομαι όταν διαπιστώνω τον διαρκώς αυξανόμενο αντισημιτισμό, τη χυδαιότητα της καθημερινής γλώσσας, την προχειρότητα, τη βιασύνη, το κλειδί του αυτοκινήτου στο ένα χέρι και το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» και τα παρεμφερή”. Σε μια άλλη συνέντευξη που παραχώρησε στην Κατερίνα Αγγελιδάκη προσπαθεί να προσδιορίσει  τους Σουηδούς και υποστηρίζει ότι “οι Σουηδοί είναι πιο συναισθηματικός λαός από εμάς. Και πιο ρομαντικός. Αγαπούν τρομερά τη φύση, γνωρίζουν τα ονόματα όλων των δέντρων, των φυτών, των λουλουδιών. Και ο έρωτας είναι γι’ αυτούς ιερός, χωρίς περιορισμούς, απόλυτα φυσιολογικός ακόμα και σε έναν γέρο στα 90 του. Επίσης, στο θέμα της κοινωνικής ισότητας και της ισότητας των δύο φύλων είναι πολύ μπροστά. Και στον σεβασμό της ανεξαρτησίας των παιδιών. Τα κοινά στοιχεία των Σουηδών με εμάς είναι η πλούσια μυθολογία, η προφορική παράδοση, οι αγροτικές ρίζες, τα λαϊκά παραδοσιακά τραγούδια που λένε τρυφερές και πονεμένες ιστορίες”. Τέλος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Εύα Καρκίτη δίνει έναν εύστοχο χαρακτηρισμό του μετανάστη: “το να είσαι μετανάστης γίνεται ταυτότητα. Στη δική μου τη περίπτωση δεν ένοιωσα ποτέ να απομακρύνομαι ουσιαστικά από τον πολιτισμό της Ελλάδας, τη γλώσσα της που είναι πάντα η μεγάλη μου αγάπη. Βέβαια έχω κάνει οικογένεια στη Σουηδία, ζω μια σουηδική ζωή, ωστόσο πάντα νοιώθω μετέωρος ανάμεσα σε δυο χώρες, σε δυο πολιτισμούς. Αυτό είναι ο μετανάστης: ένα αιωνίως αιωρούμενο μπαλονάκι”.
Έργα του: “Φίλοι και εραστές”, “Τιμάνδρα”, “Μια μέρα στην Αθήνα”, “Αγάπη”, “Μητέρες και γιοί”, “στο φως του Βορρά”, “ο έκτος επιβάτης”, “ένα απλό έγκλημα”, “στο βλέμμα της”, “οι εφτά ώρες στον παράδεισο” κ. ά.

Σωτήρης Αθηναίος